BINABASA MO ANG
The Girl Who Can't Be Moved

Romans
This is a story of a Girl who was left by the Man who she Trusted the most. Will she able to forget her past? or she will be forever THE GIRL WHO CAN'T BE MOVED.
Chapter 19

26 0 0
ni alyLIE
ni alyLIE
                                    
                                              
Avy's POV
                          Naglalakad na ako papunta sa room namin ngayon para sa next class ko ng may biglang kumapit sa kamay ko...

                          si Bryan. 

                          Ano nanaman kaya ang kaylangan ng lalaking to sakin?
                          Akala nya ba nakalimutan ko na ang mga nangyari noon? 
                          Maka kapit kasi sa kamay ko kala mo close kami. 
                          "Bakit?" tanong ko sa kanya ng nasa ibang direksyon ang tingin.
                          "Ahmm... Pede na ba tayong mag-usap?... madami akong gustong sabihin sayo Avy..." di ko na sya pinatapos pang magsalita 
                          "Ah Bryan diba may class pa tayo?... tara na baka malate tayo nyan eh" sabi ko sabay bawi ng kamay ko, tinalikuran ko na sya at naunang pumunta sa assign room namin.


                          Shocks! Muntik nako mag break down don ah! Buti nalang di nya nahalatang nangigining ako... or maybe not? 
                          Hay basta! Di pa ko handang harapin sya no! 
                          Nagmadali na kong pumunta ng classroom namin.
Mabuti naman at hindi na nya ko kinulit pa. Baka kung ano pa masabi ko sa kanya kung nagkataon!! 
                          Pagkapasok ko sa classroom namin eh sya din namang pasok nya , syempre magkasunudan lang naman kami parang lumalabas tuloy na magkasama kami kanina (kahit totoo naman) -_- yung mga ka classmate kasi namin mga iba makatingin eh.
                          Nagbigay lang din ng quiz yung prof. namin at pagkatapos non ay dinismiss ny na din kami dahil may meeting daw sila ngayon. 
                          Papapalabas nako ng room ng tawagin nanaman ni Bryan yung pangalan ko.
                          "Avy wait!!!" 
                          Hay buti nalang mga nagsialisan na yung iba naming kaklase kung hindi chismis nanaman ito.
                          "Yes?" 
                          "Ahm... Can I talk to you now? Just let me explain first. Please????" 

                          Waaaa!!!! Grabe abot hanggang Jupiter ang kabang nararamdaman ko ngayon. Ito na ba yon? Is it really really is it? Time na nga ba para i-explain nya sakin ang mga nangyari noon? 
                          God please help me!!! Alam ko nama n na hindi ako makakatakas sa kanya kahitn anong mangyari eh, siguro ito na nga talaga ang time para pagusapan namin ang nakaraan namin para nadin sa ikakatahimik namin. 
                          Sana lang kayanin ko.

                          Sana makayanan ko na pakinggan lahat ng mga sasabihin nya.

                          Sana lang...