"18 ROSES" ( COMPLETED)

E:5

Nakarating kami sa so called bahay ni dylan,iwan ko ba,hindi ako naiilang sa kanya,binuhat nga ako ee,dapat kasi kukuha ako ng welchair kaso sabi naman niya huwag na daw,kayang -kayang naman daw niya akong buhatin..oh di ba ang sweet..>>__

Nandito ako ngayon sa sofa,dito niya ako binaba hindi ko siya kinakausap,OO AT HINDI lang ang sagot ko kapag kinakausap niya ako..unlike noon na nakikipagkulitan ako sa kanya....ngayon naniniwala na ako na pople change...nagbago na siya..nagmatured kumbaga...>_>...

Kinuha ko ang cellphone ko ang daming missed call ni ermat...

Tinawagan ko nalang siya...

Hellow,asan ka bang bata ka,di ka na bumalik mula nong linggo anong araw na ngayon....zoey sirc asan ka susunduin na kita....dere-deretsong tanong ni mommy...si mommy na palaging nag aalala sa akin,altought shes the best mom in the world mula nong natuto akong magmahal,lagi niya akong sinasabihan,at nong nasaktan ako never niya akong iniwan,inintindi..siya ang nagpaintindi sa akin kung bakit naging ganun ang relasyon namin ni dylan...naisip ko noon siguro nga hindi talaga kami para sa isa't-isa,pero mas tumatatak yung sinabi sa akin ni mommy...."dont be selfish,he love you he want to fullfill his dream as well,...let him..if he loves you he will come back no matter what..my mom said...after five days nag email lang ako sa kanya noon,hindi ko rin alam kung nabasa niya kung hindi mula kasi noon hindi ko na binuksan ang account ko...nagsorry ako,sa kanya,pero nakipaghiwalay pa rin ako,dahil hiwalay naman talaga kami noon,sinabi ko pa noon"...hey sweetheart..pff haha just kidding ..hey dylan how are you?/hope your fine?? I talk to my mom after you left,she explained me everything..after how many days i realized thats she's right..its your dream..and im sorry becuase im bieng selfish..i hope you can fullfill your dream..ikaw pa yakang-yaka mo yan...anyway bye for now...GTG...:).
MASAKIt pero unti-unti kung tinanggap,sa araw -araw akong umiiyak,i let my self hurt,hinayaan ko lang masaktan,pumunta sa mga lugar na lagi naming pinupuntahan non..until i woke up one morning,masakit na sa mata...tumaba rin ako dahil sa streess..hanggang sa niyaya ko ng kaibigan ko na mag aral ng taekwando...and the rest is history..

Hey mom im okay,im sorry if i make you worried..but in fine really..

Anak ikaw ba talaga yan??

Hahaha...love you mom..call you again...bye..say hi to me to dad...

Alright...take care anak..

I inded the call..

I sigh

I close my eyes..

.........

I woke -up when i feel a soft hand caressing my cheeks..

I open my eyes and i saw him smilling..

I miss you....sambit niya..

Natigilan nama ako...

I really miss you sweetheart...

Napalunok ako,naigalaw ko ang paa ko

Arayyy..waaahhhhh...huhu....

Are you okay,??

Yeah..im hungry..

Pfft hahaha..you should tell me..

...

Napatanga ako sa tawa niya ...boung -bou..ang sarap pakinggan...katulad pa rin ng dati,masayahin siya,mabait maalalahanin,maalaga...

Sige lang zoey sirc at ng masaktan ka na naman. Sige lang...

Napabuntong hininga ako at tumungo...

Here let me help you up..sambit niya at inalalayan niya akong umupo ng maayos...hindi ko maigalaw ang kanang paa ko..>_<...

T-thanks...sambit ko..

Ngumiti lang siya..at ginulo ang buhok ko..

Oh please stop smilling..>_<

Buhatin nalang kita para hindi ka mahirapan maglakad .

Pero kaya ko naman maglakad,yun nga lang tulungan mo ako..

Buhatin nalang kita,okay..nakangiting sambit niya,at binuhat niya ako parang pang kasal ba...at nagtungo kami sa kusina...

Pinaupo niya ako at nagsimula siyang ihanda ang pagkain...

Believ me hindi ko alam kung ano ang pagkaing nakahain..alam mo yung korean dishes na may kanin na halo-halong gulay..kadiri..trust me hindi ako kumakain ng gulay..isda depende sa luto..>_<...

Kumain ka na...nakangiting sambit niya..

Bakit ba ngiti ng ngiti ang lalaking toh..nakaka-asar...>_<