OLUR MUYUZ YENİDEN (TAMAMLANDI )

Final 1

Esneyerek gerindim ve gözlerimi kırpıştırdım. Aklıma anne olacağım gelince elimi karnıma attım ggülümseyerek.  Elime değen tüy yumağıyla korkuyla ellerimi geri çekip küçük bir çığlık attım. 
"Ne oldu güzelim ağrın mı var?"
Telaşla başını karnımdan kaldıran Deniz'e baktım.
"Hayır ama sayende bebek düşecekti."
"Ne? Kalk hastaneye gidelim.  "
Başını tekrar yumuşak bir şekilde karnıma koyarken bir yandan da konuşuyordum.
"Dur ya şaka anlamında dedim. Seni birden karnımda görünce korktum."
"Bir daha böyle şakalar yapma çünkü komik değil."
"Tamam tamam yapmam. Sen ne yapıyordun sabah sabah karnımın üzerinde ? "
"Kızımızı dinliyordum. "
"Kız olacağını nereden çıkardın? "
"Babalar hisseder. Hem hoş olmaz mı bir oğlumuz var bir tane de kızımız olsa abi abi diye Umut'un peşinde koşsa?"
"Olur tabi."
Biraz daha o şekilde kaldıktan sonra çalan kapıyla oraya doğru baktık. Deniz'in başını karnımdan ittirirken derin bir nefes aldım. 
"Gel oğlum."
"Günaydın annem,günaydın babam. "
"Günaydın oğlum. "
"Günaydın aslanım."
Bizi öpüp o da gelip aramıza kıvrıldı. Heyecanla dudaklarımı ısırırken Deniz'e başlaması için başımla işaret ettim.
"Oğlum. "
"Efendim baba? "
"Şey... Sen bebekleri seviyorsun değil mi ?"
"Evet baba. "
"Hmm bizim evimizde bir tane olsa nasıl olurdu? "
"Bilmem."
Konunun daha fazla uzamaması için derin bir nefes alıp konuşmaya başladım.
"Oğlum ben hamileyim. "
Gözlerinde anlık bir büyüme kaydettiğim Umut'un cevap vermesini beklemeden hızla devam ettim.
"Hatta biz bugün bebeği görmeye gideceğiz. Sen de giyin beraber gidelim olur mu? "
"Ta...tamam ben giyinip geliyorum."
Diyip hızla yanımızdan ayrıldı.
"Kıskandı sanki Deniz. "
"Olur öyle şimdilik çok üzerine gitmeyelim görsün bak karnında çocuğu hemen alışır. Eğer olur da yine sevmezse başka şekil hallederiz. Üzme sen kendini.  "
Diyip bana sımsıkı sarıldı ve başımın üstüne minik bir öpücük kondurdu.
Kıyafetlerimizi giydikten sonra aşağı indik. Elinde çantasıyla bekleyen Umut'a baktım merakla.
"Oğlum onlar ne?"
"Şey hepsini almadım anne birkaç tane tek kıyafet aldım yanıma. İstersen bırakayım. "
"Neden aldın ki yanına birtanem onları?"
"Bunları götürmezsem orada kıyafetim yok ki."
"Babacığım hemen gidip geleceğiz yanına kıyafet almana gerek yok."
"Siz beni bırakmayacak mısınız?
"Nereye ?"
"Annemin beni aldığı yere sizin çocuğunuz olunca beni artık istemeyeceksiniz."
Duyduğumuz cümleyle beraber ikimiz de donup kalmıştık. Kıskanmasını bekliyorduk ama bu cümleyi asla beklemiyorduk. Duyduğum şeyle beraber gözlerim doldu. Deniz'in de benden pek bir farkı yoktu bu darbe ona da ağır gelmişti.
"Oğlum biz niye öyle bir şey yapalım ki ?"
"Sizin çocuğunuz olacak artık beni sevmezsiniz. "
"Biz senin neyiniz annen ve baban değil miyiz oğlum? "
"Öylesiniz. "
"Anneler ve babalar bütün çocuklarını aynı sever. Evet seni ben doğurmadım ama kardeşinden hiçbir farkın olmayacak onu senden çok sevmeyeceğiz ikimiz de.  "
"Hem oğlum bak benim anneme ben doğunca Kumsal ablayı bırakmış mı?"
"Hı-ı. "
"Ee biz de seni bırakamayız oğlum."
"Siz şimdi beni geri götürmeyecek misiniz? "
"Hayır hiçbir zaman öyle bir şey yapmayacağız. "
"Sizi çok seviyorum. "
"Biz de seni çok seviyoruz canım oğlum."
"Anne baba şimdi ben abi mi oluyorum. "
"Kız olursa abla olursun. "
"Hı?"
"Baban şaka yapmaya çalıştı anneciğim. Evet abi oluyorsun. Bence sen çok güzel bir abi olacaksın değil mi oğlum?"
"Evet onu çok seveceğim anne. "
"Hadi o zaman çıkalım artık.  Kardeşini görmeye gidelim bakalım nasıl bir şey?"
"Prenses gibi bir şeydir bence anne. "
"Hayır değildir sizin prensesiniz yalnızca ben olabilirim. "
"Oğlum annen kardeşini mi kıskanıyor bana mı öyle geliyor?"
"Galiba kıskanıyor baba."
"Tabi kıskanırım. Daha doğmadan bir prenses havaları falan. Ne belli prens olmayacağı. "
"Biz hissederiz. "
İkisinin aynı anda söylediği şeye gözlerimi kısıp dil çıkararak tepki verdim.

8 yıl sonra...
"Hayal hadi be abiciğim."
"Geldim,abi geldim."
"Anneciğim biz çıkıyoruz."
Elimi kurulayıp mutfaktan çıktım. Umut'a ve Hayal'e baktım gülümseyerek. Kocaman olmuşlardı.  Umut artık 18 yaşında, adını abisinin koyduğu ve adı gibi bir zamanlar bizim için sadece Hayal olan kızımsa 8 yaşındaydı. İkisi çok iyi anlaşıyorlardı.
" Anneyi öpmeden nereye bakalım minik canavarlarım?"
"Anne Allah aşkına deme şöyle ya kocaman adam oldum ben. Hayal'e söyle."
"Siz ikiniz de benim gözümde miniminnacıksınız tamam mı?"
"Tamam anneciğim ama bari Duru'nun yanında deme ya."
"Hii anne!"
Heyecanla bana bakan kızıma döndük beraber. 
"Efendim kızım."
"Abimle Duru abla ayıp şeyler yaptı."
Demesiyle gözlerim kocaman açılarak Umut'a baktım.  Utanarak
"Yanlış anladın anne öyle bir şey değil. Sadece yanağımdan öptü."
Derin bir nefes aldım rahatlayarak. Umut sitemle Hayal'e döndü.
"Hangimiz ayıp şey yaptı acaba ?"
"Ben hiç de ayıp şey yapmadım abi."
Diyerek küçük boyu ve saçındaki cimcimelerle Umut'a diklenen kızıma baktım.
"Sen benim abimsin seni bir tek ben öpebilirim o kız değil."
"Anneciğim o kız ne Duru abla diyecektik hani?"
"Neyse ne. "
"Ne oldu çocuklar?"
Diyerek bahçe kapısından içeri giren kocama baktım gülümseyerek. Geçen yıllara rağmen hala aynıydı ya da ben ona hala aynı gözle bakıyordum. Biz artık çok mutlu bir çifttik huzur doluyduk en önemlisi sağlıklıydık.
Deniz'in en başta tedavisi olmayan hastalığının tedavisi bulunmuş Deniz daha biz evlenmeden o ilaç tedavisine başlamıştı. O kazadan sonra beraber gittiğimiz iki üç seanstan sonra tamamen sağlığına kavuşmuştu. 
"Baba şeyy oldu. "
"Yaparken hiç böyle yapmıyordun küçük cadı."
"Abi!"
"Ne abi? Dur ben anlatayım. Ben ,Duru ,Melek beraber sinemaya gitmiştik ya geçen hafta sonra biz ayrılırken Duru'yla vedalaşacaktık işte. Tam Duru'yla öpüşecekken... baba niye öyle bakıyorsun?  Yanaktan. Ayrıca başka türlü bile olsa o benim sevgilim ve biz ciddi düşünüyoruz. Evleneceğiz. "
"Evlenecekmiş beyefendi. Okulu da ben okurum senin yerine senin düşünecek daha ciddi şeylerin var sonuçta . "
"Baba ya ! Anne babama bir şey söyle."
"Deniz! "
"Efendim güzelim?"
"Şeyy... bir şey."
"Ya anne bir tatlı sözüne hemen düşüyorsun sen de ya. Neyse biz çıkıyoruz Duru'yu bekletmeyelim."
"Beklerse gider mi?"
"Gitmez, cadı gitmez. "
"Öff peki çıkalım o zaman. Görüşürüz."
"Görüşürüz anne ,görüşürüz baba."
"Görüşürüz canlarım."
"Görüşürüz bitanelerim. "
Kapı kapanır kapanmaz beni kapıyla arasına alan Deniz'e baktım gülümseyerek. Ellerimi omzuna yerleştirdim.  
"Bence bunlar çok güzel oldu yenisini yapalım evde fazladan bulunsun."
Bu dediği şeye kahkaha attım.
"Yok canım ya ben almayayım üç çocuk beni yeterince yoruyor zaten."
"Üçüncü çocuk ben miyim? "
"Evet sen benim koca bebeğimsin."
"O zaman sev beni. "
Diyerek başını göğsüme yaslayıp sürtünmeye başladı. Gülümsedim. Artık mutluyduk. Bu mutluluğu yaşamak için çok çabalamış çok kırılmıştık ama yaşadığımız her kötü şeyin ödülünü kat ve kat daha güzel anılarla geri vermişti kader bize.