Zaman bir döngüdür.
Bazen bir dairenin etrafında dönen iki çubukta , bazen geçmişin ve geleceğin aynı eksende döndüğü iki çarkta. Yelkovanı yaralayan akrep , geçmişe vurduğunda gelecek kanlar içinde kalmıştı.
Babasını hapse tıkmak isteyen bir savcı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ÖNEMLİ NOT : Olaylar ve kişiler hayal ürünüdür.
!! DÜZENLENMİŞTİR !!
*17. Bölüm : Kokunun Hisleri Var*
"Kalp hep güzeldir içinde olunca..."
Yangın var!
İçimde büyük bir enkaz , o enkazda kavrulan cayır cayır yanarken haykıran bir kalbim var. Ruhumun kepenkleri kapanmış yalnızca bedenim bir acının koynunda can çekişiyordu. Olanları , dudakları...ciğerlerime karışıp bana nefes olan nefesi...kalbimin göğüs kafesimden fırlayıp kulaklarımda atması her şeyi...her şeyi tekrar tekrar yaşıyordum sanki. Korkularımı avuçlarımda biriktirdiğim kapusonlumun cebinde saklarken buz gibi çarpan hava burnumu kızartmıştı. Nereye mi gidiyorum?
Ona. Yanına. Binaya.
Mert sabah erkenden arayıp acil gelmem gerektiğini söylediğinde sıkı sıkı giyinip evden çıkmıştım ama hava bekledigimden de soğuktu ve titriyordum. Bina görüş açıma girdiğinde adımlarımı hızlandırdım soğuk tenime işlemişti. Yukardaki sesleri duyabiliyordum tenekeye doldurdukları odun seslerinin kulaklarımı ilismesinde bir engel olsa da durmadan sıcaklığını hissedeceğim ateşe doğru yürüdüm. Ta ki o soruyu duyana kadar...
"Ne düşünüyorsunuz yeni kız hakkında?" Ece'nin sesiydi. Ve sorunun cevabını merak ederek olduğum yerde kalmıştım.
"Beren mi? Bence gayet güzel bir kız. Kibar , sadık ve zeki." Bu cevabın Mert'e ait olduğunu anlamak için sesini duymama gerek bile yoktu. Samimi olduğuna inanmak istiyordum ona yardım ettiğim için olmadığına inanmak istiyordum. Ama bir yanım çoktan inanmıştı.
"Tanımadığın insanlar hakkında boş bilgiyle konuşma." Mirza'nın cevabı kaşlarımı çatmama neden olmuştu. Aralarında en uzun tanıdığım kişiydi samimiyetimiz yoktu ama nefret eder gibi bir tonu sesinde yakalamak canımı sıkmıştı. "Sen beş yıldır tanıyorsun , anlat bize." Mert'in küçümser sesi içimdekini söylemişti.
"Beş yıldır tanıyorum ve bu söylediklerin bir insanı tanımak için yeterli değil. Düz mantıkla bakarsan iyi bir kız ama eğer gerçekleri konuşuyorsak onun savcının kızı olduğunu unutmadan konuşacaksın. Zekiyse bizi tufaya düşürür , kibarlığı bir maske olabilir ve sadakati babasınaysa sıçtık zaten. Beren adalet duygusu fazla güçlü bir kız. Beş yılda emin olduğum tek şey bu. Senin gibi boş atıp tutamam ben." Hakkımda söylediklerinin mantıklı olduğu halde sanki bambaşka birinden bahseder gibi anlatmasına bozulmadan edemedim.
"Beş yıldır tanıdığın halde bu kadar şeyi anladıysan benim hislerime laf etme. Gayette adaletli ve iyi niyetli biri. Bizi tanımamasına rağmen uyum sağlamaya çalışıp fikirlerimizi önemsiyor. Bize güveniyor ve bizim de ona güvenmemiz gerekir. En basitinden , onu buraya çağırırken ihtiyacım olduğunu söyledim ve o sebebini bile sormadan geliyorum yazıp çıktı evden. Yani demem o ki , birine güvenmek suç değil Mirza. Birine güvenmek için beş yıl tanımak şart değil. Birazdan da burada olur o yüzden kes sesini de kıza yakalanmayalım." Mirzanın söylediği hiçbir şeyin yanlış olduğunu söylememiştim ama bu cevabı ondan beklemek benim iyi niyetindendi. Ve tam şu an burada durup dinlediğim için pişman olmuştum.
