Zaman bir döngüdür.
Bazen bir dairenin etrafında dönen iki çubukta , bazen geçmişin ve geleceğin aynı eksende döndüğü iki çarkta. Yelkovanı yaralayan akrep , geçmişe vurduğunda gelecek kanlar içinde kalmıştı.
Babasını hapse tıkmak isteyen bir savcı...
‼️ HATIRLAMAYANLAR 27'Yİ OKUYUP GELEBİLİR EMİNİM HATIRLAYACAKSINIZ VE EN AZINDAN BOŞLUKLAR DOLACAKTIR ‼️
Keyiflii okumalarr , karanlık bir oda ve ışıklarınızla okuyun ateş böceklerimm
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
*28. Bölüm : Gecenin Mavisi *
"Notalar işliyor kendini , gel bestem ol birlikte okuyalım bu hikayeyi."
Karanlık sevdanın ilacı olmuş. Karası sevdaya tutunmuş , sevgi ona. Kara sevda demişler buna ; acısı , aşkı , karası , yıldızı hepsi bir olmuş bu kavramla. Bu kara yazı her insana yazılmaz ama sevda bir sürü bedene ruh olur ilacıyla.
İlaç dediğin daima şifa olmaz insana , bazen daha büyük yaralar açar ama o yara şifadan daha kıymetli gelir ruha.
"Bir çete kurmuşum adalet için. Lideri olmuşum adaleti savunduğumu görmeleri için. Tek başıma batmışım , saymayı bıraktığım bir sürü bedenle çıkmışım o bataklıktan. Batırmışım , toplamışım ; toplanmış , kaybolduğum o karanlıkta önce sesimle korkutmuş sonra ışığınla yakmışım. Bütün bunları yapmış bir mafyanın oğlu doğruyu nasıl bulmuş? Hiç , herkeste farklı olan başlangıcın bende ne olduğunu merak ettin mi? Hiç yokladın mı hatıralarını? Hiç uğramadı mı aklına o sokak lambasının ne için yandığı? Hiç düşündün mü , o gün odanda sana herkesin kendi isteğiyle girdiği çeteme senin girmediğini söylerken vicdanımın ne için sızladığını?"
Pamir'in sözleri karşısında dumura uğradım. Bu söyledikleri birçok anlama değinse de dikkatimi çeken yalnızca bahsettiği zamandı. Bu söylediklerinden beni benden önce tanıdığına kadar gidebilirdim ama artık bir şeyleri birbirimize itiraf etmiş ve çok fazla ileriye taşımışken bu ilişkiyi sormanın daha sağlıklı olacağı kanısına varmıştım.
"Bu da ne demek oluyor şimdi?" Dedim anlamlandıramadığım için kaşlarım çatılmıştı.
Gözlerimin içine çok gerçek duygularla bakıyordu. Fazla ciddi duygularla. "Ne anladıysan o." Beni yatıştıran bir temas bile hissetmedim hiçbir zerremde.
"Anlamıyorsam..." Tedirgin bir biçimde sordum.
Pamir gecelerini mavilerime çevirip bir süre izlemiş ardından derin bir nefes alıp konuşmuştu tekrar. "Bunları burada anlatmak istemiyorum." Parmakları saçlarımdaydı. Saniyeler sonra yeniden kurduğu ilk temastı bu. Beni korkutmuştu. İçime bir şeyler süzüldü ve delice bir sancıyla sarsıldığımı hissettim.
"Neyleri?! Pamir çatlatmasana insanı söyle işte." isyan barındıran sesime rağmen yüzümde gezdirdiği gözleri dudaklarımda soluklanıp gülümsedi. Beni kuşkunun en zirvesine çıkarıp gülüşleriyle yatıştırması asil değildi. Ona karşı koyamayacağımı bilmeme rağmen diretmek istedim.
