Zaman bir döngüdür.
Bazen bir dairenin etrafında dönen iki çubukta , bazen geçmişin ve geleceğin aynı eksende döndüğü iki çarkta. Yelkovanı yaralayan akrep , geçmişe vurduğunda gelecek kanlar içinde kalmıştı.
Babasını hapse tıkmak isteyen bir savcı...
Karanlık bir odaya geçin ve okuyun canlarımmm ^^ İyi ve aşk dolu okumalarrrr ♡♡♡
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ÖNEMLİ NOT : Olaylar ve kişiler hayal ürünüdür.
!! DÜZENLENMİŞTİR !!
* 21. Bölüm : Mühür *
"Ölüm , bir çiçek misali açar yüreklerde..."
Beklenmeyen anlar çok şey bırakır hatıralara. Sırf beklenmediği için çok anı kalır. Bir çift söz yaşatır bunları , bir ton söz yaralar ruhları. 'Seni seviyorum' demek kolaydır , milyarlarcası söyler bunu ama herkes aynı söylemez kimisi anı bırakır kimisi acı. 'Nefret' sevdiğin birinden gelirse bu beş harfli kelime bir seni seviyorumun acısıyla eş değer olur genelde. 'Seni seviyorum' sevmek değil , sevmeyen birinin bile söyleyebileceği bir kelimeyken bedenler bunu her duyuşunda aynı hissettiğini düşünür. 'Seni seviyorum' sevene yakışır , sevmeyen bir ruhun diline dolanan iki kelime gibi kalır bu , emanet durur sevmediğini anlarsın ve işte o zaman seni sevenin aslında bunu sana hiç söyleyemeyen olduğunu kavrarsın.
'Seni seviyorum' demek yetmez kimseye , hissettirmen gerekir kişiye. Bir emanetin yükü gibi kalmışsa üzerinde o zaman bilirsin bu sözün ait olduğunu zannettiğin bedende değil hiç ihtimal vermediğin ruhda hissettiğini.
"Ne olursa olsun o Pamir şerefsizine hak vermiyorum. Oruspu demeye getirmiş resmen oruspu çocuğu." Hazana yine anlattığına pişman olup benden çok öfkelenmezlermiş dinliyordum. Dönüp dönüp ona anlatmaktan kendimi alamamamsa içinden çıkamama durumların yüzündendi. Birinin tarafsız bir şekilde bana doğruyu yanlışı söylemesine ihtiyacım vardı ve Hazan bunun için en doğru kişiydi.
"Hazan." Dedim uyarırcasına. Öfkeden kendini kaybettiği yere gelmiştik. "Ne var be? Haksız mıyım? Anlatacağım demişsin zaten. Hayır onu da geçtim onlar gelmese , Pamir sana önemli bir şey söyleyeceğim dedim , dememiş miydin? Vaktin olmamış basbaya. Zaten ona güvenmeden de ne diye Çakırla karşılaştığını anlatasın ki. Önce emin olmak istemeni tebrik ediyorum. Ben olsam senin kadar dayanmazdım oracıkta boğardım onu." Çemkirdiği için sesini de yükseltmişti. Bu haline bir yanım gülerken diğer yanım sözlerinde takılı kalmıştı. O diğer yanım zaten hep onu düşünmek için bahane arardı.
"Anlatmasam içimde kalırdı." Ona da hak vermek istiyorum. Gerçekten ona güvenmediğim halde dediğinde mantıksız bulmamıştım. Ama sonrasındaki ithamı bir kıza söylenmemeliydi. Uzun zamandır ona hisler besleyen bir kıza hiç söylenmemeliydi. Çünkü o kız haddinden fazla üzülürdü. Benim hakkımda böyle düşünmesine içerlemiştim evet.
"Pekala o önemli soruyu soruyorum ;" diyerek önüme geçtiğinde durmuştum. O önemli soruyu biliyordum. "Affettin mi?" Düne kadar affetmemiştim. Ama dün söylediği her şeye kalbimi bırakırken geri almayı unutmuştum. Fotoğraf kareleri gibi sözler beynime yüklenirken yüzüme inecek tebessümü sakladım.
