Zaman bir döngüdür.
Bazen bir dairenin etrafında dönen iki çubukta , bazen geçmişin ve geleceğin aynı eksende döndüğü iki çarkta. Yelkovanı yaralayan akrep , geçmişe vurduğunda gelecek kanlar içinde kalmıştı.
Babasını hapse tıkmak isteyen bir savcı...
BU BÖLÜM FAZLA UZUNDU HATALARIMI MARUZ GÖRÜN LÜTFEN SONRASINDA DÖNÜP DÜZELTECEĞİM.
Çok beklettim sizi farkındayım ama bir kitap yazarken ya da bir iş yaparken bunun en iyisi olmasını sizde istersiniz. Bu bölüm yazmakta en zorlandığım bölümlerin başını çekiyor. Yazana kadar imanım gevredi.
Tekrar kusuruma bakmayın derdim sadece yaptığım işi güzel yapmak içindi...💝
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
SAHNENİN AYNISINI BULDUM ☝🏻
* 27. Bölüm : Sınırların Ötesindeyiz *
"Sevda bir kuşa vurdu..."
"Pamir!" Başımı çevirdim , karanlıktan secemedigim bedenin sesinden kız olduğunu anlamıştım. Pamir görmüştü sanırım gözleri şaşkınlıkla parlarken bedeni gözlerinden çok farklı duygular yaşıyor gibiydi. Göremediğin beden bize doğru koştu. Yavaş yavaş beliren yüzüyle inceledim. Yemyeşil gözler, keskin yüz hatları , dolgun dudakları ve zayıf bir bedenle bu kişinin kim olduğunu düşündüm. Son birkaç adım ve kalbim sıkıştı. Sevdiğim çocuğun boynuna dolanan kollar ve en çok acıtan Pamir'in dilinden dökülen isim.
"Eda?"
Eda mı?
Ateş böceklerime sığındım , ışıkları sönmüş kalbimi karanlığa teslim etmişlerdi. Korktuğum karanlığa...
Küçük kız sustu. Gururlu kız durdu ve bedenim karşımda birbirine sarılan iki bedenle yıkılmamaya çalıştı. Gece gözlerine aşık olduğum çocuk denizimi reddetmiş boylu boyunca uzanan onun kadar anlaşılmaz bir ormana tutulmuştu demek. Sevgimin kalbime yaptığı sancı gözlerimden akan tuzlu yaşlarla acıyı bastırdı. Gece'min Yıldız'ı olmayı hayal ederken fark edemediğim Ay'ı bugün fark etmiştim. Kalbim göğüs kafesime sığmıyor taşmaya yer arıyordu. Damarlarımdaki sarmaşık boynuma dolandı. Nefesimi ciğerlerime ben zehir ederken mavilerim geceye değdi ama karışmadı.
Gözlerimin doluluğuna lanet ettim. Onu saçından tutup sürüklemek varken bu yaşlar da ne demekti? Deponun kapısı açıldı onlar geri çekildi ve Pamir'in yanındaki bedene değen mavi gözleri bile kıskanmıştım. "Çitlembik!" Mert'i hiç bu kadar enerjik görmemiştim.
"Mert!" Güldü. Gülüşü bile güzelken Pamir'den beni sevmesini istememin saçmalığına güldüm. Koşarak Mert'e sarılırken gözlerimi ondan alamadım. Çok alımlı ve olgun bir kızdı.
"Ne zaman döndün?" Diyen Mertin Sorusuyla geri çekilirken gülümsüyordu. "Bugün. Hepinizi çok özlemişim." Diyerek tekrar sarıldığında Mert da ona karşılık vermekte gecikmemişti. "Bizde özledik," derken geri çekilip elini bırakmayıp süzdüğü bedene gülümsedi. "Kıza dönmüşsün , İtalya yaramış." Narin elleriyle Mertin omuzuna vurduğunda acıtmadığına emindim.
