Hayaller Müzesi

Yazdığım hikayeden küçük bir şiir

İzleyebilir miyim gri gökyüzünü ?

Dokunabilir miyim ağlayan bulutlara ?

Ne bekler beni yarından sonra ?

Sevinç mi, üzüntü mü ?

Hep erken gelirim, Hep erken giderim.

Işıktan sakın gözlerini, geç gelirim bugün.

Derin çukurlarda, Yüksek dağlarda gezerim.

Karanlıkta bekle beni, geç gelirim bugün.

Beklerim seni, Dizginlerim kalbimi.

Bir melodi mırıldan benim için

Ağırdır gözlerim, yorgundur yüreğim

Bir melodi mırıldan benim için

Şarkının ilk dörtlüğünü Kraliçe söyler, ikinci dörtlüğünü Kral. Son dörtlük ise karşılıklı söylenir. Bir çok Ruleronlu(ülkenin adı) leydiyi ağlatan bu şarkının hüzünlü bir hikayesi vardır.Hikayeye göre genç kral ve kraliçe birbirlerini severek evlenmişler. Ama evlendikten iki gün sonra Ejder kral insanları savaşa çağırmış. Kral hemen yola çıkmaya hazırlanmış. Ama karısı onun geri dönemeyeceğini rüyasında görmüş. Kral'a gitmemesi için yalvarmış ama Kral geri geleceğine söz vererek gitmiş. Günler, aylar, hatta yıllar geçmiş Kral geri gelmemiş. Kraliçe her gecenin yarısında kalenin en yüksek kulesine çıkarmış ve bu melodiyi söylermiş. Ama kralın hayaleti şarkıyı duyduğunda ancak sabahları kuleye yetişebilirmiş. Işık yüzündense kimseyi göremezmiş. Kraliçe zamanla yaşlanmış ama her gün kuleye çıkmaya devam etmiş. Her gün aynı şarkıyı mırıldanırmış. Her gece sevgilisini beklermiş. Fakat bir gün aşağı inmemiş. Sonraki gecede ise kulenin tepesinden hiç bir melodi duyulmamış. Hizmetliler yukarı çıktıklarında yaşlı kadın sandalyesinin başında ölü olarak bulunmuş. Masanın üzerinde ise iki gül varmış. Güller hiç solmamış. İlk günlerindeki kadar kırmızı ve canlılarmış. Sonsuza kadar da öyle kalacaklarmış. Bazı Ruleron şehirlerinde bu gülün varolduğu söylenir. Hatta bazıları mevsim değişimlerinde çiçeklerin açmasını kutlarlar. Ama gerçeğin ne olduğu hiç bir zaman bulunamayacak.

arkasındaki hikayeyi bildikten sonra ikinci kez okumak şiiri daha anlamlı hale getirebilir.