Cassiopeia's POV
"Cass, patulong naman dito oh"
Sabi saakin ni Astrid habang may dinadalang plastik bag. University fiesta kasi ngayun, kaya kaming section A ang naatasang mag decorate nang gym.
Tinulongan ko sya na ilagay sa ibabaw nang stage ang dalang mga plastik bag, umakyat ako sa hagdan para idikit ang mga decorations.
"Astrid, paki hawak hagdan baka bali bali mga buto ko pag nahulog ako dito"
"Waw, OA ka te? Ang babaw lang nang bagsakan mo oh"
"Ket na hawakan mo nalang" Ngumuso nalang ito sakin at hinawakan na ang hagdan.
Nasa kalagitnaan ako nang pang didikit nang biglang gumalaw yung hagdan at nagpa gewang-gewang.
Punyeta! Mahuhulog ako!
"Astrid!" Pahabol na sigaw ko bago ako bumagsak sa malamig na sahig.
Nagsi kumpulan naman ang mga kaklase ko at kaagad akong pinalibutan.
"Cass owemji ok kalang ba?"
"Tangena kang babae ka, sabi ko hawakan mo yung hagdan!"
"Sorry lumipad kasi tong tarpaulin, kaya hinabol ko"
"Mas importante pa yung tarpaulin na yan kesa sakin nuh?" Sarkastik na sabi ko sakanya"...Leche tulongan nyo'kong maka tay, tutunganga lang kayo dyan"
"What's happening here" Singgit ni Kiel.
"Nahulog sa hagdan girlfriend mo" Sumbong nang kaklase ko.
"What?"
"E translate mo sa english Zen hindi nakaka intindi nang tagalog yan, feeling amerikano" Wika ko at tumingin sakanya.
"Pektusan kita e" Ani Kiel at umamba na pepektusan ako kaso hinampas ko yung kamay nya nang glue stick na hawak ko.
"Kelan nga magsisimula yung fiesta?" Tanong nang kaklase kong ulyanin.
"3 days pa, nga friday siguro" Sagot ni Astrid.
Kinuha ko yung marker at hinila ang kamay nang kaklase kong nagtanong.
"Hoy ano gagawin mo" Pag protesta nya.
"Wag kang malikot!" Sinulat ko sa kamay nya ang sinabi ni Astrid sakanya."...oh ayan sinulat ko na para hindi mo makalimutan, permanent marker yan ha kaya aabot pa yan sa friday" Nagsi tawanan naman sila sa inasta ko.
YOU ARE READING
Chasing The Wild Dreams
FanfictionEverythings happen ika nga nila, merong pangayayari na hindi natin inaasahan na darating sa buhay natin,merong saya na katumbas nang lungkot, merong kilig na kakambal nang luha. Bakit ang unfair nang mundo, kung kelan mo sya minahal dun din mawawal...