Chasing The Wild Dreams

Kabanata 27

Kiel's POV

HINDI pa man ako nakaka pag park nang kotse pagka rating ko sa ospital khng saan naroroon si Cass, nakita ko na ito na naka upo sa gilid nang daan habang yakap ang dalawang binti at basang basa nang ulan.

Tulala ito sa kawalan, kaya mabilis akong lumabas at hinubad ang uniform coat ko at pinang takip sakanya.

"Cass, what the hell? Why are you here, at bakit ka naliligo sa ulan" Sabi ko sakanya.

Hindi sya umimik at patuloy padin syang naka tulala, napansin ko ang mga luhang umaagos sa mata nya. Umuulan nga pero kita'ng kita ko ang mga luha na lumalabas sa mata nito.

"W-why are you crying" Utal na tanong ko.

Seeing her crying is my damn fucking weakness. I can't see her crying infront of my face lalo na kapag nasasaktan sya.

"...Who hurt you, tell me. Papatayin ko ngayun din"

"Kiel..." Tawag nya sa pangalan ko"...Alisin mo na ako dito" Mahinang sambit nya.

Binuhat ko sya papasok sa kotse habang basang basa kami sa ulan. Pinatay ko nalang yung aircon dahil alam kong nagiginawan sya.

"Iuuwi na kita"

"Hindi, ayuko pang umuwi"

"Saan naman kita dadalhin?"

"Kahit saan, basta malayo dito"

Napapikit ako at bumuntong nang malamin na hininga.

"Sabihin mo saakin mamaya kung ano ang nangyari sayo" Sabi ko at nagsimulang mag maneho.

Tinignan ko sya na sa ngayun ay mahimbing na ang tulog. Para syang lasing na walang malay habang natutulog sa kama ko.

Tatayo na sana ako when i heard her speaking.

"Salamat" Banggit nya.

Unti-unti akong lumingon sakanya, naka titig na ito saakin habang ang mga mata nito'y naka laylay.

"How's your feeling?" Tumabi ako sakanya sa pag higa.

"Masakit dito" Tinuro nya yung dibdib nya.

"Why?" Bigla nya akong niyakap nang mahigpit. Tsaka ito humikbi.

"Akala ko naka move on na ako sa issue na yun e, kaso hindi pa pala" Tumigil sya at suminghot"..Parang bumalik lahat nang sakit ng makita ko sya kasama ang kabit nya, paano nya nagawa yun? Dati si mama ang inaalagan nya tas ngayun iba na, bakit kasi na imbento pa ang pangangaliwa"

Umiyak sya nang umiyak. Gets ko na kung bakit sya nag kakaganito. It is because of her father, she's still affected for what her father done.

"Cass, let it be kung dun sya masaya hayaan mo sya. It's more painful to say goodbye to someone you don't want to let go" Humarap sya saakin.

"...But it's more painful to ask someone to stay when you know that they want to leave"

Sana naman na gets nya yun.

"Pero yung puso ko--"

"Lilipas din yan" Hinalikan ko sya sa noo.

"Nasa secret place mo ba tayo?" I nodded.

"Bumangon kana dyan, i made a soup for you" Umalis na ako nang kama.

Nakita kong napa tingin sya sa sout nya at halatang nag tataka kung bakit naka pang bahay nalang sya.

"B-bakit ganito ang sout ko?"