Korku Hikayeleri & Creepypasta (Cem'den Dinle)

En İyi Dostunun Seri Katil Olması Zor Bir Şey

En iyi dostunuzun bir seri katil olması zor bir şey.

Tom ve ben anaokulundan beri beraber takılırız. Normal şartlarda arkadaş olmamız pek olası değildi. O sert bir aileden geliyordu. Annesi alkolikti, babası da ortalarda olmuyordu genelde. Benimse sevgi dolu ve aşırı korumacı bir ailem vardı. Ancak çocukken beraber oynamaya başlayınca bir daha duramadık.

İlk başta ailem dahil kimse bu durumu umursamadı. Büyüyüp ilkokula geldiğimizdeyse ayrılmaz olmuştuk. İşte o zaman ailem endişelenmeye başladı. Bu endişe Tom hakkında değildi. Hatalı yetiştirilmesine rağmen her zaman iyi bir çocuk olmuştu, bana karşı daima nazikti. Onların endişesi Tom'un ailesiyle ilgiliydi. O nedenle sadece okulda takılıyorduk.

Bir şekilde liseye geçtik. Bu zaman dilimi boyunca herkes bizim hayat boyu dost olduğumuzu kabullenmişti. Ailem biraz zorlandı ama onlar da zamanla rahatladılar. Bazen Tom ile beraber şehirde gezinmeme izin veriyorlardı fakat gözleri de üzerimizdeydi.

Tom'un neyini mi seviyorum? Her şeyini. Hapşırmadan önce burnunu oynatmasını ve bana bir şey söylemeden önce heyecandan ayaklarını sallamasını seviyorum. Kıvırcık kahverengi saçlarını ve çilli yanaklarını seviyorum. Onun okulda gördüğüm ilk kişi, her gece veda ettiğim son kişi olmasını seviyorum.

Bu hislerim cinayetler başladığında da değişmedi.

Ölen ilk kişi David'di. David, ben ve Tom'dan daha büyüktü ve Tom'a acımasızca davranıyordu. Tom kolay bir lokma olarak görülüyordu. Parası ve benden başka dostu yoktu. Okuldaki zorbaları mıknatıs gibi üzerine çekiyordu.

Bir gün okul çıkışı David, Tom'u otoparkta sıkıştırdı ve yüzünü yumrukladı. Herhangi bir uyarı veya sebep olmadan ona olabildiğince sert bir yumruk indirdi. Araya girip yardım için bağırmasaydım devam edecekti. David kaçtı, ben de gözü şişen Tom'u revire kadar sürükledim. Hemşire onu tedavi ederken hiç konuşmadı ancak sessizliği çok şey anlatıyordu. O gün benimle hiç takılmadı ve tek kelime etmeden doğruca eve gitti.

Ertesi gün David bir parkta ölü bulundu.

Oldukça kirli bir işti. David karnından defalarca bıçaklanmış ve kan kaybından ölmüştü. Herkes şoktaydı. Şehrimiz çok büyük değildi, böyle olaylar da yaşanmazdı. Okul tatil edildi ve polisler soruşturma yapmaya başladılar. David ve ailesi için talihsiz bir durumdu, ona ne olduğu hakkında hiç fikirleri yoktu. Belki polislerin benzer bir suçu çözmek için eğitildiğini düşünebilirsiniz fakat bu tarz olayların olması böyle küçük bir şehirde pek de beklenmez. O sebeple biraz zayıf kaldılar. Çok az delil toplayabildiler, onlar da yetmedi.

Sonra söylentiler yayılmaya başladı. Herkes bir gün önce David'in Tom'a saldırdığını biliyordu. İnsanlar bir süre bunu konuştular. Fakat David'in ne kadar kabadayı biri olduğu bilinirdi ve okulda zorbalık yaptığı tek kişi Tom değildi. Onu okuldaki başka bir öğrenci de öldürmüş olabilirdi. Hatta kasabadaki herhangi biri bile olabilirdi. Çünkü David'in saçmalıkları okulumuzla sınırlı kalmıyordu.

Tom ve bana gelirsek. David'e ne olduğunu konusunda hiç konuşmadık, hayatlarımıza kaldığımız yerden devam ettik. Ama içimizden David'in ortadan kalkmış olmasına sevinmiyor da değildik.

Dava devam etti fakat polisler katili bulamadılar. Zamanla herkes bu konudan sıkıldı ve her şey normale döndü.

Bir sonraki cinayet birkaç ay sonra gerçekleşti.

Bu seferki okulumuzdaki kızlardan Stephanie'ydi. Güzel, zeki ve okulda oldukça popülerdi fakat bu ona hiç yetmiyordu, her zaman daha fazlasını isterdi. Bana sorarsanız kendine güveni olmayan biriydi. Beni de hiç sevmezdi. Yedinci sınıftayken okul oyununda onun istediği rolü kapınca benden nefret etmeye başlamıştı. Okulda bana kötü davranmaya çalışan tek kişi oydu. Çoğu zaman beni rahatsız etmesine izin vermedim. Onun saçmalıklarını görmezden gelip hayatımı sürdürdüm.