_The Black_

Chapter 05🍃

      නිතරම අපි වේදනාවන්ට මූණ දෙන්නෙ,ඒවගෙන් පැනලා ගිහින්.මොකද අපි ඒවා දරාගන්න තරම් ශක්තිමත් නෑ.ඒත් හැමදාම ඒක කරන්න බෑ

"Shanhee..අද ටිකක් සැර වැඩි ඒවා ගන්න.."

"ඒත් sir ඔයා ලෙඩ වෙයි මෙහෙම ගියොත්..😢"

"හිත ලෙඩ වුණාම හොද කරන්න බෑ..මාත් එහෙම ලෙඩෙක්..මැරුනට කමක්නෑ..💔"

"No sir..දැන් ඇති.."

කොල්ලා ගෙදරට එද්දි,ඇවිදගන්න පණ නෑ.shanhee ඇතුළට එක්කගෙන එන්න හදද්දි..

"ආශ්..මට තාම..ඇ..ඇවිදගන්න පුළුවන්..මං කෙලින් ඉන්නෙ..ඔයා යන්න..😴"

"Sir..ඔයා වැටෙයි.."

"පිස්සුද මං එහෙම වැටෙන කෙනෙක් නෙවෙයි..කිව්වම දැන් යන්න.."

තව කතා කළොත් අහගන්න වෙන බව shanhee අත්දැකීමෙන්ම දන්නවා.එයා taeyong නොපෙනී යනකම්ම බලං හිටියා.කොල්ලා ගේ ඇතුළෙ තියෙන බඩුත් පෙරළගෙන තමයි ගියේ.කෙල්ල නිදාගන්න ගියා විතරයි සද්දයක් ඇහුණා.එයා එළියට ආවෙ,ඒ මොකද්ද කියලා බලන්න.එතකොට තමයි දැක්කෙ taeyong වැටෙන්න වගේ එනවා.කෙල්ල එයාගාවට දුවගෙන ගියා,වුණේ මොකද්ද බලන්න

"taeyong..what happened..?😶"

"ඇයි මොකද? මං මේ හොඳට ඉන්නෙ.."

"ම්ම්..මට පේනවා..යමු උඩට.."

"මට යන්න පුළුවන්..එහාට වෙනවා.."

"හා එහෙනම් යන්න.."

කෙල්ල අත් දෙකත් හරහට තියාගෙන බලං හිටියෙ,taeyong යනකන්.කොල්ලගෙ ඇසුත් බාගෙට පියවෙලයි තිබුණෙ.වැඩි දුරක් යන්න පණ තිබුණෙ නෑ.කෙල්ල ඉක්මනට taeyongගෙ දකුණු අත එයාගෙ කරට දාගෙන,අනිත් අත් දෙකෙන්ම taeyongව අල්ලගත්තා.යන්තම් කොල්ලට සිහි නැතිවෙන්න කලින්,room එකට එක්කගෙන යන්න sae ronට පුළුවන් වුණා.taeyongව එහෙම එක්කගෙන ගියාට,එයාව නම්මගන්න තරම් ශක්තියක් කෙල්ලට නෑ.හොඳ වෙලාවට taeyong එච්චර මහත නැත්තෙ.කොහොමහරි එයාව අමාරුවෙන් ඇඳ ළඟට එක්කගෙන ආවත්,එයාව ඇඳෙන් ඉන්දද්දි කෙල්ලගෙ balance එක නැතිවුණේ ඉබේටමයි.මොකද ඒ වෙනකොට taeyongට සිහිය ඇත්තෙම නෑ.එකපාරටම දෙන්න ඇඳ උඩට වැටුණා.taeyong වැටුණෙ කෙල්ලගෙ ඇඟ උඩට.කෙල්ලට වුණ දෙයක් හිතාගන්න බෑ.ඒ මදිවට කොල්ලට නින්දගිහින්.එයාව අයින්කරන්නත් බෑ.එහෙම නොකරත් බෑ.කෙල්ල හිමීට කොල්ලව තල්ලු කළේ කොල්ලට නොදැනෙන්නමයි.දිගු හුස්මක් කෙල්ලගෙන් පිටවුණේ,දැන්නම් ප්‍රශ්නයක් නෑ වගේ.එහෙම හිතලා කෙල්ල එතනින් යන්නයි හැදුවෙ.ඒත් කොල්ලා එයාව ආයෙත් ඇදලා එයාගෙ ළඟට ගත්තා.දැන්නම් ඒ දෙන්නගෙ මූණ අතර ලොකු හිඩසක් නෑ.ඒත් කොල්ලා තාම ඇස් පියාගෙන.යකූ මූ බොරුද එතකොට කළේ?😂💔