වෙන් වීම කියන්නෙ තවත් එක සාමාන්ය දෙයක් විතරයි.ඒක දැනෙන විදිය කෙනාගෙන් කෙනාට වෙනස්
"මම යනවා..mark එක්ක සතුටින් ඉන්න..😒"
"ම්ම්...හා..."
හරිම සරල උත්තරයක්.taeyong ලොකු safety එකක් ඇතුව තමා ගියේ.ඒත් මොකක්දෝ දෙයක් කොල්ලගෙ හිතට වද දුන්නා.එයාට ලොකු අඩුවක් දැනුණා.England වලට ආපු ගමන් mask එහෙම දාගෙන car එකට නැග්ගා.තව වාහන ගණනාවක්ම ඉස්සරහිනුයි,පිටිපස්සෙනුයි ආවා
hotel එකට එද්දි රෑ වුණා.හෙටම shooting පටන් ගන්න නිසා අද rest කළා
"Excuse me sir,dinner is ready..If you want some thing,just tell me.."
"Oh thanks...close the door...I have a personal call..don't disturb..tell others too..."
"Ok sir"
කොල්ල markට තමා කතා කළේ.මොකද taeyongගෙ ගෙදර තමා mark ඉන්නෙ
"hello mark...😶"
"ආහ් tae..කියපන් මචං..උඹ පරිස්සමට ගියාද?"
"හ්ම්...මගේ හිතට හරි නෑ බං...😒💔"
"ඒ මොකෝ? අරකිවත් මුණගැහුනද?"
"නෑ ඒව වැඩක් නෑ...උඹල දෙන්න සතුටින් හිටපන්..😑💔"
"මගුලක් කතා කරනවා...සින්දු කියලම මගේ කට රිදෙනවා ඕයි..video call එකක් ගනින්..උඹේ කුමාරිකාව ගැන අහන්නෙවත් නැද්ද?"
taeyong ඒක ගත්තෙ කැමැත්තෙන් නෙමෙයි.ඒත් ඉතිං ගත්තා.ඒ වෙලාවෙ කෙල්ල හිටියෙ markගෙ බලු පැටියා එක්ක.එයා සත්තුන්ට ආදරෙයි.taeyongට නම් එයා එක්ක කතා කරන්න වුවමනාවක් තිබ්බෙම නෑ
"taeyong,මේ බලන්න..එයා හරිම ලස්සනයි..ෂෝයි නේද?"
YOU ARE READING
_The Black_
FanfictionThe time🕛will tell everything to you🍁 . . . Smart🌊 strong🔥 silly🍂 . . . _hrush_ 2020