chapter sixty-seven:

48 5 0
                                        

Yona's


















"hi kuya kian!" masayang sabi 'kong maka-dating ako rito ulit sa bahay nila tita.

















"hello, maupo 'ka." ngumiti naman ako at umupo ako sa sofa, "ano 'yung pag-uusapan na'tin kuya? sorry kuya ah, nagmamadali kasi ako."














"okay lang, mabilis lang naman 'to..  gusto ko lang sana na. wag kang mabibigla ah?"















tumango naman ako't ngumiti kahit na kinakabahan ako.. kamusta na kaya si jimin? sana safe s'ya 'dun sa japan.. namiss 'ko nas'ya.
















"yona.." tinignan 'ko si kuya kian na seryosong nakatingin sa'kin. Dumating naman si tita na parang hindi mapakali na parang may mali.















"my company is on bankruptcy."  tumango naman ako kay kuya kian.
















"and, may tumutulong sa'min, yona.. ayokong madamay ka rito pero eto nalang ang natatanging paraan para bumalik 'to sa dati.."





















kunot noo 'ko namang tinignan si kuya, ano 'bang sinasabi n'ya? nakadrugs 'ba s'ya?

















He let a deep sigh. "tinulungan nila kami with one condition." tinignan 'ko naman s'ya. "ano 'yun?" tanong 'ko. Hindi ko alam pero kinabahan ako.









































"ikakasal ka sa nag-iisa nilang anak.."





















'ikakasal ka sa nag-iisa nilang anak..'














'ikakasal ka sa nag-iisa nilang anak..'


















'ikakasal ka sa nag-iisa nilang anak..'

































parang nagslow-motion lahat.


























parang gusto 'kong mabingi ng wala sa oras sa mga naririnig 'ko..





















paano..



















bakit..?




















"wala ka namang boyfriend iha diba?" tanong ni tita sa'kin.. gusto kong sumagot ng oo.


















Umiling ako.. Napapikit ako ng mariin ng maalala 'ko si Jimin..

















"anak, sorry. ito nalang kasi ang natatanging paraan para bumalik na sa maayos ang companya ng kuya kian mo.."























Jimin... I'm sorry...






















Tumayo na'ko kaagad. "Uuwi na'po ako." ngumiti ako ng pilit sakanila. "tanggap mo naman diba? yona?" tinignan 'ko si kuya.





















tinignan 'ko si kuya na desperadong nakatingin sa'kin.. Tinignan ko naman si tita na ganun 'rin.



















Ang laki 'rin ng tulong nila saa'kin. Pinalaki nila ako ng maayos, pinag-aral, tinuruan ng mga bagay na dapat hindi 'ko alam ngayon.
























Ito nalang ang nag-iisang tulong na magagawa ko sakanila kapalit ng paghihirap nila sa'kin.






















I'm sorry Jimin.
















"O-opo.."



















"pero pwede n'yo po 'ba muna akong bigyan ng isang taon..? kahit iisang taon lang.." sabi 'ko.




















"it's alright, yona."




















Kaya 'ko 'bang iwan si Jimin?




















Kaya ko 'bang maging masaya ng isang taon?


















Park, 03Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon