Please Love Me

Eski Eskide Kaldı

"yoongi özür dilerim, bak ben bir hata yaptım gerçekten-"

"kapa şu çeneni Jihyo, beni aldatmanın neresi hata insan aldatıyorsa bu bir hata değil çünkü insan istiyerek yapar, ha birde özür diliyorsun. Şimdi al bütün eşyalarını siktir olup git"

Jungkookla o olaydan sonra sakinleşmek için Jihyo nun yanına gelmiştim ve gördüğüm tek şey yatağında uzun bir adam ile çıplak oluşu.

Jihyo hiç bir şey demeden odaya girip eşyalarını toplamıştı ve beş on dakika sonra çekip gitmişti. Kapının kapanma sesinden beri elime gelen herşeyi fırlatmıştım. Gururum incinmişti.

Jihyo dan sebep değil. Nedense umrumda da değil nedense ona dair içimde bir sıkıntı yok. Gururuma dokunan jungkook

O adamla yakınlaşması, bana karşı o adamı savunması...

Ne oluyor, neden ben buna çok taktım. Yoksa yoksa gerçekten aşık mı oldum.

Ama ben onu kardeşim gibi gördüm. Evet bir zaman hata yapıp onu maşa olarak kullandım ama sonrada onu her gördüğümde vicdanım sızladı. Kardeşim gördüğüm için dimi yani ona karşı sevgiden değil

Ne zaman ağladımı bilmeden göz yaşlarımı silip karşımdaki çatlamış aynaya baktım. Gözlerim kıpkırmızı saçlarım dağılmış bir şekilde aynaya adımladım. Kendime baktıkça gözümün önünden jungkook ile geçirdiğim anılar geldi. Onunla gülüp eğlenirken yaptığımız deneyler, sakarlıkta batırdığımız mutfakta yemek yapışlarımız. Bebek gibi dondurma yiyişimiz. İstediğimiz olmadığında mızmızlanışımız.

Kendime gelip aynadaki görünüşüme baktığımda yüzümde oluşan gülüşü farkettim. Gülüşü bozduktan sonra
Jimin ve Taehyung un onun hakkında konuştuklarında, Jin in jungkook u beni sevdiğini söylediğinde, Jungkook un gidişinde, Jackson ile yakınlaşmalarında oluşan his...

Ben gerçekten jungkook u seviyorum. Resmen bir kaç yıl önce erkeklerden hoşlanacağımı düşünmezdim. Yada düşünmek istemezdim ama şuan....

Aynaya bir kaç adım daha yaklaşıp kırık bir parçasını elime aldım. Aynadan gözlerimin içine baka baka şu sözleri aklıma ve kalbine kazıdım.

"özür dilerim jungkook, seni bu kadar geç fark ettiğim için"

Nedense yüzümde büyüyen gülüş ile
......................

"jungkook nereye gidiyorsun"

Arkamdan bağıran Jackson I takmadan evden çıktım. Omuzunda uyuduktan sonra beni yatağıma yatırmış ama uyanmama gördüğüm rüya sebep olmuştu.

Çok kötüydü çok ben çok korkmuştum. Ne kadar ondan nefret duysamda ona kıyamazdım ben. Yoongi nin ölmesine göz yumamazdım. Şuan onu iyi görmeden gözümü kapatamazdım.

Son hızla arabayı onun evine sürdüm.
Üstümde kedili pijamalarım. Ayağımda tavşanlı bofidik terliklerim ve kafamda bir uyku gözlüğü ile evine gidiyordum.

Evinin önüne gelince arabasını orda gördüm  evdeydim. Koşarak kapıya ilerledim. Gücümün yettiğince kapıya vurmaya başladım. Gözyaşlarım pijama İn yakasını ıslatmıştı.

"Hyung aç kapıyı lütfenn.... lütfen korkuyorum subeanim"

Kapıdan biraz geriliyip önümdeki iki katlı evde gözlerimi gezdirdim.

Kapının açılma sesi ile gözlerimin kapıya doğru indirdim.

Gözleri şişmiş kıpkırmızı olmuş ama şuan baktığım gözleri nedense o haline rağmen parlıyordu.