Stepsister?! || N.H. (Dutch)

~20~

Pov Luna

Ik word wakker en ik voel warmte. Ik open mijn ogen en zie Max tegen me aanliggen. We hebben gisteren nog tot heel laat gepraat. Toen we gingen slapen werd ik bang en Max nam me in zijn armen. Al knuffelend zijn we in slaap gevallen. Ik kijk op de klok en zie dat het 7 uur is. Ik moet nodig plassen, maar ik durf niet recht te staan. Ik blijf nog even liggen, maar na 15 minuten kan ik het niet meer volhouden. Ik probeer me zo rustig mogelijk los te wurmen en loop op mijn tenen naar de badkamer. Als ik terugkom, zie ik dat Max nog steeds slaapt. Ik stap rustig naar het bed en leg me terug neer. Maar Max wordt wakker. "Hey, hoe laat is het?" vraagt hij met zijn ochtendstem. "Kwart na 7", antwoord ik, "je kan nog een kwartiertje slapen. Dan vertrekken we naar Frankrijk." "Ik hou van Frankrijk", zegt Max nog voor hij terug in slaap valt. Ik probeer ook nog wat te slapen, maar dat lukt nu niet meer. Ik blijf maar denken aan Jim.

Tegen half 8 word ik alweer wakker en ik zie dat Max er niet meer ligt. Hij komt net uit de badkamer gelopen. "Goeiemorgen", zegt hij. "Goeiemorgen." "We eten op het vliegveld, dus je hebt nog heel even tijd. Tegen 8 uur vertrekken we. Ik knik en loop naar de badkamer. Als ik juist de badkamer uit kom, hoor ik geklop op de deur. Ik wil gaan opendoen, maar Max is me voor. Ik zet me neer op het bed en zie de manager binnen komen. "Ah Luna, jou zocht ik. Ik heb je tape gehoord en je klinkt echt geweldig!" "Ik weet niet waar u het over heeft. Welke tape?" vraag ik. "De tape die ik in de studio heb gevonden, waar je jou op hoort zingen", antwoordt de manager enthousiast. "Je hebt wat?! Die tape is toch verwijderd?" "Nee, dat is hij niet." Oh nee! Ik ben de laatste tape vergeten te wissen! "Alsjeblieft, verwijder het meteen en spreek er mij nooit meer over aan", zeg ik vlak voor ik terug de badkamer in loop. Dit kan ik niet aan. Waarom was ik ook zo dom om dat te vergeten?

Na iets wat 5 minuten leek, wordt er op de deur geklopt. "Ga weg", zeg ik. "Laat me alsjeblieft binnen, Luna. Vertel me wat er is gebeurd", zegt Max rustig. Hij is zo lief, ik kan nooit rustig blijven. Ik stel me weer aan. Ik open de deur en Max komt naar binnen. "Waarom is het zo erg dat de manager je heeft horen zingen?" "Ik weet het niet, ik stel me gewoon aan. Laat maar", antwoord ik. "Nee, zeg maar." "Gewoon, ik vind dat ik niet goed kan zingen. Nu schaam ik me omdat hij het heeft gehoord, ik schaamde me al omdat jij het had gehoord", ratel ik. "Je hoeft je toch helemaal niet te schamen omdat je een prachtige stem hebt?" zegt Max lief. Hij zet zich naast me neer. "Wil je dat alsjeblieft niet meer zeggen, ik haat het als mensen me een compliment geven voor iets dat ik zelf niet goed vind", vraag ik. "Tuurlijk, ik zal het niet meer zeggen. Maar wil je wel terug meekomen? We moeten naar het vliegveld." Ik knik. "Bedankt en maak je maar niet druk om mij, ik stel me aan." Max zegt niets meer en helpt me opstaan. "Ik kan zelf wel opstaan hoor", zeg ik lachend. "Probeer ik eens een gentleman te zijn", antwoordt Max lachend terug. Ik lach hardop. Max geeft me een speelse stomp in mijn zij. We lopen terug naar de kamer, nemen onze koffers en lopen naar de lobby. Zo meteen zijn we in Frankrijk. Dit gaat echt veel te snel. Ik wil dat het nooit stopt.

Sorry voor het slechte hoofdstuk haha x