Stepsister?! || N.H. (Dutch)

~22~

Tijdsprong naar Spanje

Pov Luna

We zitten op dit moment in de auto onderweg naar het hotel. Niall en de manager zitten in een andere auto omdat het concert vanavond al is. We blijven hier vandaag, morgen en overmorgen gaan we terug naar huis. "Eigenlijk is op tour meegaan vermoeiend hé?" vraag ik subtiel aan Max. "Jaja Luna. We zullen vandaag eens vroeger gaan slapen", zegt hij lachend. "Altijd gemakkelijk als je beste vriend mee is", glimlach ik. Plots krijgt Max telefoon. "De manager", zegt hij. Hij neemt op. Ik hoor wat gefluister aan de andere kant van de lijn, maar ik kan er bijna niets van verstaan. Max zet de telefoon op luidspreker. Nu hoor ik duidelijk wat de manager zegt: "Ah Luna hoort me ook. Ik ga meteen met de deur in huis vallen, jullie moeten echt kussen." "Wat?!" roepen Max en ik tegelijk. "Dat was niet de afspraak!" "Ja, we zouden niet kussen omdat Luna haar eerste kus nog niet heeft gehad" roepen we door de telefoon. "Ik kan er niks aan doen. Normaal zou Max hier helemaal niet meer zijn, jullie mogen van geluk spreken. Dus heb ik besloten dat we een stap verder gaan", zegt de manager, waarnaar een korte stilte valt. Max en ik weten beide niet wat te zeggen. Ga ik echt mijn eerste kus met mijn beste vriend moeten hebben? Hoort een eerste kus niet speciaal te zijn? "Vanavond gaan jullie rondwandelen in de stad. Dan stoppen jullie ergens en tja, je weet wat ik wil dat er volgt", zegt de manager. "Dit kan je niet menen", antwoordt Max terug. Het gesprek loopt nog een tijdje zo verder, de manager praat gewoon en Max en ik roepen bijna.

Uiteindelijk heeft de manager de discussie gewonnen. Dus moeten Max en ik vanavond écht kussen. Ondertussen zijn we al aangekomen in de hotelkamer en Max is geïrriteerd. "Waarom doen ze dit?! Dit was niet de afspraak!" "Max, doe rustig. We kunnen er niets meer aan veranderen. Het is nu eenmaal zo", zeg ik en ik verschiet zelf van de twijfel in mijn stem. Max komt naast me op het bed zitten. "Het is je eerste kus, Luna. Die wil ik niet van je afnemen", zegt Max, inmiddels gekalmeerd. "Er zijn mensen die hun eerste kus aan iemand veel slechter dan hun beste vriend zijn verloren", zeg ik. "Dat is waar. Maar het spijt me toch nu al." Daarna zegt hij nog duizend maal sorry en nu gaan we al bijna vertrekken om te wandelen in de stad. Ik heb eerlijk gezegd wel wat stress, maar ik probeer het te verbergen voor Max.

Heyy, de hoofdstukken gaan nog door tot 26. 26 is het laatste hoofdstuk en dan komt er nog een korte epiloog.
Xx Jasmine