-Սիրելի ծաղիկդ ո՞րն է:
-Վարդը:
-Վարդը կյանքի է նման՝ թերթերը պատրանք են, իսկ փշերն իրականություն: Փշերը շա՜տ սուր են: Եթե վախենաս փշերից, ապա չերազես վարդերի մասին...Ուժեղ մարդիկ են վարդերի արժանի, իսկ դու էլ վարդերի թագուհին ես, որովհետև դու՛ էլ մի...
Մայրիկ, ուրեմն մեր կուրսում կա մի տղա, ով ինձ է սիրում: Ավելի ճիշտ երկու տղա... -Դե ես կանխատեսում էի, որովհետև դու սիրունիկ աղջիկ ես, հետո՞: Ես լավ էի լինում, արցունքներս ինձ ասես չէին "լսում" ու անդադար գլորվում էին: -Ու այդ տղաներից մեկը ինձ վարդեր նվիրեց... -Ա՜, ես գիտեմ քո թուլությունը վարդերի նկատմամբ, նա դրանով փորձել է քեզ իրե՞ն հետաքրքրացնել: -Դե երեի, հետո կիսվող դասարանում նա ինձ համբուրեց... -Ես կբռնեմ ու կսպանեմ էտ լպրծունին, ո՜նց է համարձակվել, ես դրան ցու՜յց կտամ: -Ու այդ ամենը տեսավ ընկեր գրիգորյանը: -Հայոց լեզվի... -Հա՛, հա՛ մամ՛ հե՛նց ինքը: Տեսավ ու մեզ տարավ տնօրենի սենյակ: Տնօրենն էլ ինձ ու Արմենին դպրոցից հեռացրեց: -Ես հիմա բոլորին իրենց տե՛ղը ցույց կտամ: Մեկը աղջկաս է համբուրում, մյուսը՝ դպրոցից հեռացնում...Լրիվ կրկես է...
*** Հաղորդագրություն.
-Էռնա՛, նորից բարև: -Բարև Էլիզ ջան: Ո՞նց եք: -Լավ ենք, ապրես: -Ի՞նչ կա, ի՞նչ ես անում: -Նստած եմ, նոր տունը հավաքեցի, դու՞: -Բկլիկություն: -Իմ բկլի՜կ: -Կգա՞ս այսօր գնանք զբոսնելու, համ էլ մի փոքր կցրվեմ: -Դու ասես՝ ես չգա՞մ: -Ուրեմն մինչ հանդիպում:
*** Ժամը պայմանավորվեցինք հեռախոսազանգով՝ ժամը 5-ին: Դեռ երկու ժամն իմ տրամադրության տակ է: Հ՜ըմ...Ի՞նչ կարել է անել: Կարելի է մի փոքր նկարել: Ձեռքս վերցրի մատիտներն ու մատիտի սուր ծայրը հպվեց սպիտակ թղթին: Սկզբում չգիտեի, թե ինչ նկարել, բայց երկար ջնջել՝ նորից նկարելուց հետո ստացա այս պատկերը.
К сожалению, это изображение не соответствует нашим правилам. Чтобы продолжить публикацию, пожалуйста, удалите изображение или загрузите другое.
Հա՛, ես նկարել եմ Մենչին: Իմ մեջ հիշվել է Մենչի դեմքի այն արտահայտությունը, երբ ընկեր Գրիգորյանի "Ուրեմն"-ի վրա գլուխը թեքեց: Բայց ինչու՞ հենց նրան: Ես կխելագարվեմ....Ես սիրահարվել եմ...Սիրահարվել եմ փակ աչքերով, կույր սիրով... Արագ պատրաստվեցի ու դուրս եկա: Այս անգամ՝ փառք Աստծո, երկար չմնացի պահարանի առաջ: Վերցրի հեռախոսս ու դուրս նետվեցի տնից: Էլիզան մեր տան բակում ինձ էր սպասում: -Դե՛, գնա՞նք: -Բա չէ, կանգնած մնանք: Ես ծիծաղում էի, իսկ նա դաստակիցս քարշ էր տալիս ինձ: Հասանք այգի: Գնացինք ու նստեցինք նստարաններից մեկին. -Էռնա՛, իսկ կպատմե՞ս, թե ինչպես եղավ, որ Մենչը քեզ...Դե գիտես էլի: -30 րոպեանոց ընդմիջմանը գնացի գրադարան, որ գիրք կարդամ: -Էտ արդեն հասկացա, որ գիրք էիր կարդալու, բա հո մարմնամարզություն չէի՞ր անելու: -Դե եթե էտքան լավ գիտես ամեն բան, էլ հարցդ ինչի՞ տվեցիր: -Լավ, լավ, պատմի: -Եկավ ու վարդեր նվիրեց: Հետո կիսվող դասարանում վիճեցինք ու ասաց, որ փոշմանելու ես ու համբուրեց: Դե հետո էլ արդեն գիտես, լսարանում էտ տխմարը պատմեց, որ ընկեր Գրիգորյանն եկավ ու մեզ իրար հետ տեսավ: -Հասկանալի է: -Դե գնա՞նք պաղպաղակ գնենք: -Ես գնամ՝ շուտ գամ, դու էստեղ սպասի: -Լավ Էլիզ: Նա վազեց ու վայրկյաններ անց անհետացավ իմ տեսադաշտից: Մայրս զանգեց. -Ալո՞: -Էռնա՛ ջան, քեզ համար լավ նորություն ունեմ: -Իրո՞ք, ի՞նչ նորություն: -Դու համալսարանից դուրս չես մնալու ու վաղն էլ կգնաս դասի: Ես խոսել եմ Արմենի ծնողների հետ ու պարզվեց լավ էլ քաղաքակիրթ մարդիկ են: Ու մեկ էլ Արմենին Մե՞նչ էլ են ասում: -Հա մա՛մ, նրա մականուննա: -Դե լավ աղջիկս, քեզ չխանգարեմ: -Լավ մամ ջան, բայց իմացի, որ չես խանգարել: -Շուտ կգաս: -Եղավ: Անջատեցի ու շրջցեցի դեպի նստարանները: -"Մե՞նչ",-ինքս ինձ ասացի ես: -Ես եմ: -Ի՞նչ գործ ունես այստեղ, հետևու՞մ ես ինձ: -Դե եթե ուզում ես, այդ պես անվանի,-քմծիծաղ տվեց ու նայեց իր հետևի "պահարաններին": Ասում եմ "պահարան", որովհետև նրա ետևում կանգնածները հսկաներ էին: Ես ուզեցի ճանապարհս փոխել, բայց նա բռնեց դաստակից ս ու ես շրջվեցի: -Է՛յ, տխմար՛, թող՛ ձեռքս թե չէ... -Թե չէ ի՞նչ, լա՞ց կլինես, թե՞ կասես մայրիկիդ: Ես ապտակեցի նրան: -Այսուհետ իմ մատնահետքերից կա իմ մատներին ու քո աջ այտին: -Օ՜, տեսեք, գեղեցկուհին բարկացել է,-հետևից լսվեց "պահարաններից" մեկի ձայնը: Ես շրջվեցի ու գնացի: Այդ ժամանակ իմ առաջ եկավ...
