Karanlık Geçmiş

9. Bölüm

Duman - Elleri Ellerime 🌚

Keyifli okumalar 🌺

💎

Aradan haftalar geçmişti ve biz Begüm Hanım'ın kafesinin işlemlerinin hepsini dün tam anlamıyla bitirmiştik. Şimdi ise Kuzey ve ben arabayla kafenin olduğu yere doğru gidiyorduk.

Arabanın durmasıyla kemerlerinizi çözüp arabadan indik.
Bizi kapıda karşılayan Begüm Hanım kollarını kocaman açarak beni kendine çekip sıkıca sarıldı.

"Hoş geldiniz canlarım!" dedi

"Hoş bulduk Begüm Hanım!" dedim bende kollarımı ona sararak.

Benden ayrılıp Kuzey'e sarıldığında Kuzey'de ona karşılık verdi

"Hoş bulduk"

"Hadi geçin içeri" dedi elini kafeye doğru göstererek.

İçeri girdiğimizde gözlerimle etrafı taradım. Gerçekten harika olmuştu.

"Harika olmuş Begüm Hanım
Sen ne düşünüyorsun Kuzey?" diye sordum ona.

"Ben de çok beğendim. Ankara'da böyle çok az kitap kafe var. İyi iş çıkartmışlar." dedi etrafı o da inceleyerek.

"Bade olmasa benim kararsızlığım ile aylarca benden kurtulamazdınız. Gerçekten çok sağ ol Bade, en çok senin emeğin var burda." dedi Begüm Hanım tebessümle.

"Olur mu hiç öyle şey Begüm Hanım bu benim görevim, işçilerimiz bizden daha çok çalıştılar en büyük teşekkürü onlar hak ediyor." dedim karşımızda bizi bekleyen işçilerimize bakarak.

"Sizin güzel düşünceleriniz olmasa bu şekle sokamazdık Bade Hanım!" dedi usta başı.

"Teşekkür ederim" dedikten sonra Kuzey boğazını temizleyerek konuşmaya devam etti

"Bizi tercih ettiğiniz için teşekkür ederiz Begüm Hanım umarım istediğiniz gibi olmuştur her şey." dedi

"Oldu canım benim oldu. Hatta daha güzel oldu. Asıl ben size teşekkür ederim emekleriniz için" dedi

Gerekli son işlemleri de yaptıktan sonra vedalaşarak yanından ayrıldık. En kısa sürede kafeye tüm ekibi bekliyordu Begüm Hanım.

Kuzey şirkete gelmeden önce Aras, Büşra ve Doruk'u odasında toplanmalarını istemişti.
Bizde odaya çıktığımızda bizi meraklı gözlerle beklediklerini gördük.

"Noldu abi diktin bizi buraya?" dedi Aras

"Begüm Hanım'ın kafesi bitti arkadaşlar. Yeni bir işe başlıyoruz." dedi Kuzey.

Herkes tebrik ederken Doruk yere gözlerini dikmiş hiç konuşmuyordu. Dalmıştı sanırım.
Yanına gidip elimi omzuna koyup yüzüne doğru eğildim

"Doruk iyi misin?"

Sormam ile yerinden sıçrayıp bana bakması bir oldu.

"H-hı şey evet " diyip dikleşti ve ellerini bacaklarına sürterek konuşmaya devam etti

"Abi ben bugün eve gidip dinlesem pek iyi değilim de" dedi Kuzey'e bakarak

"Tamam kardeşim sıkma canını"