Troublemaker (TAMAMLANDI)

Kavga

Şebnem uyandığında Selim'in onu izlediğini fark etti.

"Günaydın."

"Günaydın, sevgilim."

"Çok rahat uyumuşum dün, bir bilsen Selim."

"Tabii uyursun, seni kaslı kollarımla o kadar sarıp sarmaladım çünkü."

"Düşünceli sevgilim benim."

"Şebnem."

"Hı?"

"Seni seviyorum, boliyosun dimi?

"Yani teknik olarak bende seni seviyorum ama bu her-"

Selim Şebnem'i öptü ve konuşmasını kesti. Sonra yataktan doğruldu ve gerindi.

"Off, bugün için hazır mısın?"

"Aslında kime ne için kızacağımı bile bilmiyorum. Tamamen kaybolmuş durumdayım."

Selim Şebnem'in kalkmasına yardım etti ve elleriyle yüzüne dokundu.

"Her kaybolmuş hissettiğinde ve Şebnem Gürsoy olduğunu unuttuğunda benim Selim İnan olduğunu ve seni sevdiğimi hatırla." (Bir Blair-Chuck repliği uyarlamasıdır. :)

Şebnem gülümsedi ve Selim'in avuç içini öptü.

"Desteğin için sağol Selim. Sen peşimden gelmeseydin, ben-"

"Şebnem. Artık laf ebeliğini bırakalım dimi? Nasıl parçalandığının farkındayım bunu saklamaya çalışmak yerine üstesinden gelmek için yüzleşmene bak. Çünkü ben daha fazla Arda'nın olduğu bir yerde bulunmak istemiyorum."

Şebnem kafasını salladı ve yataktan doğruldu.

"Hadi gidip ortalığı birbirine katalım."

"Hemen arkandayım."

Selim cevap verdikten sonra otelden çıkıp arabaya bindiler.

Şebnem'in telefonu çaldı.

"Kim arıyor?"

Şebnem tam cevap verecekken Selim arayanı gördüğünden telefonu aldı ve aramayı kapattı.

"Selim, noluyo yine ya?"

"Savaş'a tekrar güvenmeyi düşünmüyosundur herhalde."

"Selim. O benim çok eski arkadaşım, eğer bir şey yaptıysa beni korumak içindir keyfine değil herhalde."

"Şebnem onun yaptığı şeyle Korkut'un ki aynı o zaman ikisinden de nefret etmeyeceksin. Ne zaman göreceksin? Kimse kusursuz değil."

"Ha ben öyle mi dedim Selim. Siz hepiniz kusurlu yaratıklarsınız, Savaş perfect in everyway. Öyle mi dedim ben?"

"Demesen bile her hatasını görmezden geliyorsun."

"Hayır sen çok çabuk fikir değiştiriyorsun, daha düne kadar çok yakındınız, tek hatasında nasıl hemen şutlarsın çocuğu!"

"Tamam Şebnem tartışmayalım."

"Ben tartışmıyorum zaten!"

Selim sinirliydi. Ses tonunu değiştirmedi.

"Sağdan mı döncez, soldan mı?"

"Sağdan!"

Şebnem'in bağırmasından bir süre sonra ikiside bıyık altından gülmüştü.

"Selim?"

"Yine ne var başımın belası?"

"Seni seviyorum, bunu unutma olur mu?"