Lou: Harry dün geceki olayı düşünerek kendini üzmedin değil mi?
Ben sana kırılmadım, için rahat olsun
İstersen şimdi biraz uyu belli ki uyuyamamışsın
Ladybug: Bilmiyorum, uykum var ama uyumak istemiyorum
Lou: Ama uyumalısın
Eğer uyuyamazsan annenden papatya çayı isteyebilirsin
Ladybug: Evet, tamam
Seni daha fazla meşgul etmeyeyim
Lou: Zaten bir işim yok yani beni meşgul etmiyorsun
Konuşabiliriz ya da uyumak istiyorsan sessiz olabilirim
Ladybug: Sessiz olma
Lou: Senin için ne yapabilirim
Ladybug: Aslında şey yapabilirsin
Lou: Ne?
Ladybug: Yanımda olabilirsin☺️
Lou: Yanına gelemem ama görüntülü arayabilirim :/
Ladybug: Tamam, olabilir görüldü
Harry'nin telefonu çaldığında başını yastıktan kaldırmadan cevapladı. Louis onu gördüğü anda yüzündeki gülümseme yok oldu. "Bu halin ne?"
"Çirkin olduğumu bu kadar yüzüme vurma." deyip tek eliyle yüzünü kapatmaya çalıştı.
"Çirkin olduğunu söylemedim. Sadece birazcık uykusuz olduğunu düşünmüştüm ama sen bütün gece uyumamış gibisin."
"Uykum kaçınca çok zor uyuyorum. Gemma'da bir kere uyursa sabaha kadar uyanmıyor. Aslında seninle konuştuktan sonra uyudum ama rüya görünce tekrar uyandım." dudağını büzerek omuz silkti.
"Tamam şimdi uyuyabilirsin. Sen uyuyana kadar burada olacağım."
"Tanrım, böyle bir şey yaşayacağımı hiç düşünmezdim. Sevgilinle uyuyana kadar konuşmak falan." Louis'nin yüzünde büyük bir gülümseme yer edindi.
"Sevgilinle diyorsun?" Harry buna karşılık gülümsedi. "Tamam o zaman güzelim, hadi sen kapat gözlerini bende seni izleyeyim biraz."
"Ya hayır izleme beni. Utanırım ki ben." alt dudağını dişleyerek gözlerini ekrandan uzaklaştırdı. Louis onun utangaç tavırlarına iç geçirip gülümseyerek karşılık verdi.
"Nasıl yapalım ki şimdi?"
"Konuş benimle, uyurum ben hemen. Ama bak uyursam kapatacaksın tamam mı?" Louis başını sallayarak onay verse de böyle bir şey olmayacaktı. O uyurken çok tatlı oluyordu ve Louis bu fırsatı asla kaçırmazdı. "Ya Louis, hiç öyle yapacak gibi durmuyorsun. Ben çok ciddiyim."
"Evet, bende ciddiyim." Harry buna hiç inanmamış olsa da başını salladı. "Tamam, bakalım sana ne anlatabiliriz?" o sırada odasının kapısı yumruklandı.
"Hayır yine mi?" Harry kaşlarını kaldırmış merakla ona bakıyordu. Louis kapıyı açtığı anda çığlık atarak odasına giren kardeşleri Harry'nin gülmesine, Louis'nin somurtmasına neden oldu. İki afacan Louis'nin yatağına çıkmış onu bekliyorlardı. "Harry ile konuşuyorum çocuklar sonra gelin."
İkisi de "Harry!" diye bağırdığında Harry kıkırdadı.
"Tanrım, neden ben? Akıllı olacaksınız." onaylayarak Louis'nin dizine oturdular. Louis telefonu karşısına sabitleyip onları bellerinden tuttu. Harry onlara el salladığında aynı şekilde karşılık verdiler. Louis oflayarak göz devirdi.
"Lou, rahat bırak çocukları."
"Güzelim rahat bırakayım da onlarda bizi biraz rahat bıraksınlar." Harry tekrar gülümsedi.
"Louis, Ernie benim saçımı çekiyor ama benim canım acıyor." Louis Ernest'e baktığında Doris eliyle ağzını kapatıp kıkırdadı.
"Ernie neden öyle yaptın? Bir daha yapma, canı acımış kardeşinin." Ernest omuz silkerek boynunda asılı olan emziğini ağzına ittirdi. Louis şaşkınca ona bakakaldığında Harry kıkırdadı. Gözleri kapanmak üzereydi ama onlar o kadar tatlıydı ki hiç sıkılmadan izleyebilirdi.
Louis Harry'nin bu halini fark ettiği için kardeşleriyle konuşmaya devam etmişti. Birkaç dakika sonra Harry'nin gözlerinin tamamen kapandığını gördüğünde ufaklıkları sessizce odadan göndermiş Gemma Harry'nin odasına gelene kadar Harry'yi izlemişti. Gemma gelip şaşkınca bir telefona bir Harry'ye baktığında Louis sırıtmış ve el sallamıştı.
"Ne yapıyorsunuz siz?"
"Harry uykusuzdu biraz konuştuk sonra da uyudu. Lütfen onu izlediğimi söyleme, o uyuyunca hemen kapatacağımı söyledim ona."
"Tamam merak etme ama kapat artık. Annem odaya gelirse daha tuhaf tepki verebilir." Louis başını sallayıp Gemma'ya veda ederek telefonu kapattı.
°°°
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
