Ladybug🐞/Texting | Larry Stylinson

🐞4

Bu günün ikinci bölümü😁

°°°

Harry: Dersten çıktım kafeye geçiyorum.
(13.30)

Galiba geç kalacaksın?
(14.15)

İşin var sanırım.
(14.30)

Mesajlara cevap vermemen
normal mi? (14.45)

Garson bile tuhaf tuhaf bakmaya başladı
(15.00)

Eğer yarım saat içinde gelmezsen kalkacağım
(15.10)

Neden gelmeyeceğini söylemedin?
En azından haber verseydin o
kadar beklemezdim.
(16.00)

°°°

Çalan telefonu her ne kadar yüzüne kapatmak istesemde yapmadım. Boğazımı temizleyerek cevapladım.

"Harry, ben özür dilerim. Gerçekten çok önemli bir işim çıktı. Sana haber vermeyi akıl edemeyeceğim kadar önemliydi. Yemin ederim ki tamamen aklımdan çıkmış." sessiz kalıp akan göz yaşlarımı sildim. Burnumu çektiğimde tekrar konuşmaya başladı. "Sen- ağlıyor musun?"

"Ne ağlayacağım ya?" sesim başka taraflarımdan çıkıyor gibiydi. Annemin sesimi duymaması için ses tonumu ayarlamam gerektiğini hatırlattım kendime.

"Ağlama lütfen, özür dilerim. Yarın seni okulun önünden alırım." dişlerimi sıkıp gözlerimi kapattım.

"İstemiyorum. Zaten yarın dersim yok." dayanamayıp tekrar söze başladım. "Tam iki buçuk saat aptal gibi oturup bekledim seni orada. Ama salaklık bende ki daha iki gündür tanıdığım birine güveniyorum."

"Harry-" daha fazla konuşmasına izin vermedim.

"İyi geceler Louis." deyip telefonu kapattım. Hep böyle oluyordu. Daha ilk dakikadan güveniyordum ama hep yüz üstü bırakılıyordum. Sulu göz olduğum içinde hemen her şeye ağlıyordum. Louis tekrar aradığında telefonu sessize alıp yatağa girdim. Ağladığım şey beni ekmesi değil aptallığımdı. Hangi insan üç saate yakın bir zaman birini beklerdi ki? İşte aptallığımı yine konuşturmuştum.

Kendime olan sinirim geçmeyeceğini anladığımda odada volta atmayı bırakıp yatağa girdim. Kendime birkaç küfür daha savurup uyumaya çalıştım. Tabi bu çalışmaların boşa gittiğini söylememe gerek yok sanırım. Çok geç saatlere kadar uyuyamamıştım.