11:11 [h.s]

22. Mojito's

Maeve Forrest

"Wat doe ik mezelf aan?" vraag ik me hardop af, terwijl ik in de spiegel van Harry's badkamer kijk. Harry had me gevraagd of ik mee wilde naar de club die al een tijdje in Holmes Chapel zit. Zelf ben ik er nog nooit geweest, maar ik heb er wel over gehoord. Momenteel ben ik me dus klaar aan het maken bij Harry thuis. We vertrekken zometeen en als we weer naar huis gaan, zet Harry me netjes thuis af.

"Maeve, ben je bijna klaar?!" roept Harry vanaf de gang.

"Ja, geef me nog heel even!" roep ik terug. Nog een laatste keer bekijk ik mezelf. Dit is prima zo. Ik heb best wel heftige make-up op mijn oogleden aangebracht, maar alsnog ben ik er tevreden mee. Normaal doe ik eigenlijk geen make-up op, dus het ziet er echt goed uit, voor mijn matige make-up kunsten. En het past bij mijn jurkje voor vanavond, dat ik ook al aan heb.

Dan trek ik het jurkje wat naar beneden. Twijfelend kijk ik in de spiegel. Qua kleding ben ik echt wel zelfverzekerder geworden in dingen die ik durf te dragen, maar dit is best wel kort en heeft een vrij diep decolleté. Nogal buiten mijn comfort zone. Dan herinner ik mezelf eraan dat alle meisjes in de club zoiets aan hebben. Ik zal niet eens opvallen.

Dan durf ik eindelijk de badkamer uit te lopen. De deur was niet op slot, maar ik had Harry gezegd dat hij maar beter slim kon zijn door me met rust te laten. Ik verwachtte dat ik nogal gefrustreerd zou worden tijdens mijn make-up en na de vierde keer uitgeschoten te zijn met de eyeliner was ik er ook helemaal klaar mee. Ik zal nooit begrijpen hoe meisjes iedere dag het geduld kunnen vinden om uitgebreid hun make-up te doen.

"Klaar," zeg ik, terwijl ik nerveus naar de grond staar. Harry heeft zijn Chelsea boots aan, maar zijn outfit is voor de rest nog een mysterie voor mij. Verder durf ik namelijk niet te kijken. Ik ben bang voor Harry's reactie. Dat hij het te bloot of teveel zal vinden.

"Jemig, Maeve," ik durf op te kijken en Harry laat zijn ogen langzaam over me heen glijden. Het maakt me een beetje oncomfortabel.

"Wat?" vraag ik.

"Niks, je ziet er gewoon anders uit dan normaal," zegt Harry. Oh. Anders. Hij vindt het niks. "Goed anders." Als ik mijn ogen met de zijne verbind, zie ik dat hij het meent en ik gun hem een glimlachje.