11:11 [h.s]

28. Zonnebloem

Maeve Forrest

"Dit is leuk," ik knik naar mezelf in de spiegel. De outfit die ik aan heb is nieuw en hij hangt al best wel lang in de kast, maar ik heb hem nog nooit aangehad. Misschien had ik er het zelfvertrouwen niet voor, maar ik moet zeggen dat ik nog steeds niet echt super zelfverzekerd ben. Blijkbaar is er wel íets veranderd, anders had ik dit nooit aangedaan.

Dan hoor ik een auto toeteren naast het raam en ik weet gelijk dat het Harry is, die wilt laten merken dat hij is aangekomen. Hij wilde me komen ophalen om samen iets leuks te doen, maar hij heeft nog niet verteld wat. Ik ben allang blij dat het weer wat beter gaat met ons en dat we geen ruzie hoeven te maken.

Snel ren ik van de trap af en gris ik mijn tekenboekje, met potlood, van de tafel. Harry zei dat ik die per se moest meenemen. Dan zeg ik gedag tegen Caleb, die nog als enige thuis is. Mijn ouders moesten allebei naar hun werk. Daarna loop ik de deur uit. Ik zie een glimlach op Harry's gezicht zodra hij me opmerkt. Met dezelfde glimlach op mijn eigen gezicht, maak ik de auto deur open.

"Hey, H," ik ga naast hem zitten. Ik maak mijn riem vast en haal een hand door mijn haar. Harry heeft zijn moeders auto kunnen lenen, want hij heeft natuurlijk wel de tijd en het geld gehad om rijlessen te nemen. Zo ver ben ik daarentegen nog totaal niet.

"Hey," antwoordt hij. Zijn ogen scannen mijn kleding en ze beginnen gelijk te stralen, wat me verlegen maakt. "Je ziet er mooi uit vandaag."

"Thanks," er verschijnt een lichte blos op mijn wangen. Harry draait de auto soepel van de oprit af begint te rijden. Een van mijn favoriete nummers, I Will Wait van Mumford & Sons, begint na een tijdje af te spelen op de radio, waardoor ik het niet kan laten om mee te zingen. Eigenlijk kan ik het zingen beter aan Harry overlaten, maar ik houd zo van dit liedje dat ik het niet kan tegenhouden. "I will wait, I will wait for you." Ik kijk Harry aan tijdens de zin en het verbaast me als ik zie dat zijn ogen al op mij gericht waren. Snel wend ik mijn blik weer af. Ik bijt op mijn lip door het oogcontact en zing de rest van het nummer zachtjes mee.

"Ik houd van dat liedje," zegt Harry, als de laatste akkoorden zijn gespeeld. Ik knik instemmend. Het liedje past perfect bij mijn gevoel voor Harry op dit moment. I will wait for you. Hoe lang het ook duurt, ik wil op hem wachten. En dat is gek, want ik weet dat de kans klein is dat mijn gewacht ooit beloond zal worden.

"Waar gaan we heen?" vraag ik dan. Harry grinnikt.

"Verrassing," zegt hij dan met een grijns. Ik rol mijn ogen en zucht overdreven. "We zijn er al bijna." Hij blijkt uiteindelijk gelijk te hebben, want niet veel later zet hij de auto stil en valt mijn mond open.

Zonnebloemen. Zo ver als ik maar kan kijken. Grote gele bloemen steken over elkaar heen en ik kan me niet voorstellen dat er ook maar iemand is die niet van zonnebloemen houdt.