Köfte Sever |YoonKook-Texting|

XXII

Parka varalı 5 dakika olmuştu. Ama ben içeri girip Yoongi'nin yanına oturmak yerine, girişte dikiliyordum. Etrafa bakınmıyordu. Mesajda dediğim gibi oturduğu bankta sadece yere bakıyordu.

Artık yanına gitmem gerekiyor ama heyecandan bayılacak durumdayım şu an. Evet okulda görüyorum falan ama bu anonim halimle ilk buluşmamızdı. Derin bir nefes alıp yanına adımlamaya başladım. Ağzımda maske, kafamda şapka vardı ve gözlerim çok az görünüyordu.

Tam karşısında durdum. "Hyung."

Hızlı bir şekilde başını kaldırıp şaşkın yüzünü gösterdi. "Jungkook?"

Hasiktir! Sesimden tanıdı! Ay sıçtım! Ay bana bir şeyler oluyor! Cidden oluyor lan! Gözüm kararıyor gibi...

Yoongi

Jungkook'un sesini duymamla şaşırıp başımı kaldırdım. Şapka ve maske takmış, şık bir şekilde giyinmiş karşımda duruyordu. Bir dakika... O neden bu şekilde burda?

Sendeleyip yere düşeceği sırada yakalayıp kucağıma aldım. Oha bayıldı. Bu saatte bu şekide geldiğine göre anonim Jungkook mu oluyordu? Beni seven kişi Jungkook muydu? Benim köfte çocuğum dediğim kişi, o muydu?

Şaşkınlıkla omzuma düşmüş kafasına baktım. Gerçektende oydu. Lan çocuk baygın ben burda durmuş kendimle cebelleşiyorum.

Parkın karşısına park ettiğim arabama ilerleyip Jungkook'u arka koltuğa yatırdım. Kapısını kapatıp şöför koltuğuna geçtim ve kendi evime sürmeye başladım.

Aklım hâlâ almıyor. Mesajlarda falan Jungkook'tan, yani kendinden yabancı biriymiş gibi davranıyordu. Vay be Kookie...

Evin garajına park edip arabadan indim ve hâlâ baygın olan Jungkook'u kucağıma alıp arabayı kilitledim. Dış kapıyı açmakta zorlansam da sonunda başardım ve kapıyı arkamdan kapattım.

Jungkook'un göründüğünden hafif olması sayesinde kollarım ağrımamıştı daha. Üst kata çıkıp odama girdim. Yatağa nazikçe bırakıp, yanına oturdum ve hâlâ yüzünde duran maskeyi çıkardım. Şapkası arabadayken düşmüştü.

Yüzünü izlerken dudaklarım istemsiz yukarı doğru kıvrıldı. Anonim olarak yanıma gelecekti, ona bakmayacaktım bile ama yinede süslenip gelmiş. Tabii hesaba katamadığı bir şey yüzünden şu an baygın halde yatağımda uzanıyor.

Harbi ne kadardır baygın kaldı? Uyanması gerekmiyor mu artık? Dikkatimi tekrar ona verdiğimde düzensiz ve hızlı şekilde nefes alıp vermesiyle ayıldığını anladım.

Gülüp ayaklandım ve dolabımdan hem onun için hem de kendim için rahat kıyafetler çıkardım. Kendiminkini giydikten sonra yanına ilerleyip onun için çıkarttıklarımı karnına koydum. Yüzü kızarmıştı ve farkında olmadan gözlerini fazla sıkıyordu.

Gülmemek için kendimi tuttum. "Ayıldığını biliyorum Jungkook. Kalkta giyin şunları, sonra da aşağı gel. Konuşalım biraz."

Yavaşça gözlerini açıp usulca başını salladı. Dediklerimi hemen kabul edip itaat ettiğinde çok sevimli oluyordu. Gülümseyip saçını karıştırdım ve odadan çıktım.

***

🧡