KIRIK KALPLERİN PARÇALARI (TAMAMLANDI)

3.BÖLÜM

Yukarıya sevdiğim şarkıları bırakıyorum. Umarım seversiniz. Keyifli okumalar:)

Lütfen vote ve yorum yapmayı unutmayın.

🌘

Düşüncelere boğulduğum gecelerde uyumak zor oluyordu. Uykuya dalsam bile sık sık uyanıyordum. Sanki ben uyurken beynim düşünmeye devam ediyordu. Yorgunluğu devam ediyordu. Düşüncelerimi susturamıyordum. Verimsiz bir uykunun ardından sabah üstümde tepinen bir varlıkla uyandım. Tek gözümü açınca bu varlığın Aras olduğunu fark ettim. Mükemmel bir sabaha uyanmıştım yine (!)

"Aras kalk üstümden uyuyorum."

Başım hala yastığa gömülü olduğu için sesim boğuk çıkıyordu. Yeni uyanmış olmamın da etkisi vardı.

"Kanka ne uyuması kalk ya kahvaltı da hazır bak."

Kolunu ittirmeye çalıştım.

"Sen kahvaltı hazırlayamazsın ki."

Ben ittirmeye çalıştığım için ağırlığını daha fazla üstüme verdi.

"Abin hazırlamış zaten hadi kalk."

Kafamı sallayıp kalktım. Elimi yüzümü yıkadım. Üstümü değiştirme gereği duymadan mutfağa geçtim. Mutfakta masada beni bekleyen abim, dayanamayıp başlayan Sarp ve çay dolduran Aras vardı. Abime arkadan sarılıp öptüm. O da gülümseyip beni öptü. Sofraya oturup kahvaltıma başladım. Çocuklara dönüp

"Nereden çıktınız sabah sabah?" dedim.

Söylediğim bir şeye herhangi bir şekilde alınmazlardı. Yılların en büyük getirisiydi bu da.

"Ne zamandır görüşememiştik. Seni almaya gelmiştik ama abin kahvaltıdan sonra gidersiniz dedi."

Kendime ekmek bölerken başımı salladım. Bana da iyi gelirdi. Hem dün ki olayı anlatırdım.

"Kanka bırak kahvaltıyı maçı kabul etmişsin."

"Ettim. Zamanı belli olmuş mu?"

Başını eline yasladı.

"Sanırım oldu abim sabah zaman hakkında bir şeyler diyordu."

"Tamam ben onu arayayım sonra giyineyim çıkarız."

Telefonumu alıp Demir abiyi aradım.

"Alo abi. Maç için aradım."

"Bende seni arayacaktım. Maç 1 hafta sonraymış."

Kaşlarımı çattım. Çok erken bir tarihti.

"Bu kadar erken olması yasalara aykırı değil mi? Son gün kabul etseydim ne olacaktı?"

Bu işte bir iş vardı.

"Sorun da bu maç yasadışı birinize bir şey olsa suçlu siz olursunuz."

Sesinden sinirini anlayabiliyordum.

"Bundan en başta bahsedilmedi. Böyle iş mi olur?"

"Benden öyle dedim ama yapacak bir şey yok. Tek şansın maça çıkmaman."

Bunu yapmayacağımı biliyordu.

"İlk defa yasadışı maça çıkmayacağım bir şey olmaz."

Sıkıntılı bir nefes verdi.

"Zaten vazgeçersek sıkıntı olur. Bu işle ilgilenen herkese haber uçurulmuş."

Kabul etmeseydim zorla çıkarmak içindi.

"Yasadışı maçları çok kişi bilmez. Sıkıntı olmasın sonra."

"Bende güvenlikten emin olmak için konuşacağım gidip Kara Yumruğun hocasıyla."

"Ben bu işten hiçbir şey anlamadım. Ama neyse görelim bakalım Kara Yumruğu."

"Tamam haber veririm."

Telefonu kapatınca uzunca bir süre abimi ikna etmekle geçti. Yasadışı maç olduğunu duyunca delirdi. Zor da olsa ikna ettim. Öğleyi geçerek anca evden çıktık.

Bizimkilerle sık sık gidip konuştuğumuz bir uçurum var. Çok az kişi bildiği için genelde boş olur. Biz oraya dert ortağı ya da dert uçurumu deriz. Buraya genelde üçümüz geliriz. Yüksekte olduğu için Eda korkuyor. Yine oraya geldik ve oturduk. Nasıl söylesem diye planladığım şeyi bir anda söylemenin en iyisi olduğuna karar verdim. Ve sessizliği bozdum.

"Batuları gördüm. Dönmüşler."