13.BÖLÜM

525 29 2
                                    

Merhabalar. Nasılsınız? Keyifli okumalar diliyorum.

Desteklerinizi de bekliyorum.

🌘

Sabah erken kalkıp kahvaltı hazırlamıştım. Genelde kahvaltı yapmadan işlerimize gidiyorduk.


“Günaydın prenses, erkencisin.”


“Uyuyamadım çok, günaydın bu arada.”


“Ben abimle Barlas’ı kaldırayım o zaman.”


Abimler gelince sofraya oturduk. Abimin davranışları genel olarak aynı olsa da soğuk gibi hissediyordum. Ya da onlardan bir şey saklamanın huzursuzluğundan ötürü böyle oldu. Bu akşam onlara her şeyi ne olursa olsun anlatmalıydım. Böyle devam edemez. Sofrayı toplama işini ikizlere bırakıp abimle çıktık.


“Uyuyamadın mı gece?”


“Biraz.”


“Bizden sakladığın şeyi neden saklıyorsun? Yani anlayamayacağımızı falan mı düşünüyorsun?”


“Asla abi. Sadece sizi telaşa sokmak istemiyordum. Akşam anlatacağım. İçim hiç rahat etmiyor.”


Sadece kafasını sağladı. Mesai saatim başlamadan Erdem’i aradım.


“Alo.” Sesi uykudan yeni kalkmış gibiydi.


“Uyandırdım galiba.”


“Sorun yok kanka. Ne oldu sabah sabah?”


“Ben sana birinin fotoğrafını atsam kimmiş bulabilir misin? Ortak tanıdığımız var mı falan?”


“Bakarım.”


“Birde hasta bilgilerine ulaşabilir misin?”


“Sende ulaşabilirsin?”


“Denedim ama ulaşamadım. Gizlenmiş, sadece oda numarası var.”


“Söyle numarayı bakarım bi.”


“1201.”


“Tamam bir şey bulursam ararım.”


Tek umudum Erdemdi artık.


“Merhaba.”


“Merhaba?”


“Ben estetik cerrahlardan Vural.”


“Memnun oldum Alvina.”


“Bu akşam doğum günüm için doktor arkadaşlarımızla yemek yiyeceğiz. Katılmaz mısınız?”


“Söz vermeyeyim adresi atın bana. Numaram grupta var.”


“Pekala, gelirseniz çok mutlu olurum."


Erken çıkabilirsem uğrayabilirdim. Doktorlarla tanışmak yararıma olurdu. Yoğun bir günün ardından nöbetçi listesi dağıtıldı. Yarın nöbetçiydim o yüzden erken çıktım. Abimlere durumu bildirip erken gelmelerini istedim. Eve gelince hazırlanmaya başladım. Mekan çok uzak değildi. Benim hazırlığım bittiğinde abimler gelmişti.


“Hoş geldiniz.”


Salonda üçü de karşımda sabırsız bir şekilde bana bakıyorlardı.


“Alvina abim hemen anlat ki geç kalma.”


Derin bir nefes alıp anlatmaya başladım.


“Bu durumu bize yeni mi söylüyorsun?”


“Ne olduğunu bulmak istedim önce. Erdem’den haber bekliyorum şimdi de.”

KIRIK KALPLERİN PARÇALARI (TAMAMLANDI)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin