"Şey efendim... çıkıp gitti. Nereye gittiğini yemin ederim söylemedi. Yemin ederim! Ah- abi bırak valla çıkıp gitti. Abi yemin ederim!" Kendime hakim olup son anda yakasından ellerimi çekebildim. Ve onu sandalyesine ittim. Soluk soluğaydı. Korkutmama rağmen konuşmuyordu. Gittiğini söylüyordu. Gitmişti. Bitmişti herşey. Öyle bir gitmişti ki; üstüne hiçbir şey diyememiştim. Elimden yanlızca susmak gelmişti.
..…………………
"İn, şu arabadan in." Sinirliydim. İzin vermişti. O orospu çocuğu ile gitmesine izin vermişti.
"Beni kovuyor musun?"
"Evet." Gözleri dolu dolu olduğunda sinirle arabanın kapısını açıp indi. Kırarcasına kapattığında arabayı çalıştırdım. Bu kız aptaldı.
Arkadaşlar bunu da yayımlıyorum. Asıl bölüm bir yıl sonra yayınlarım zhsgshysgs. Yapmasam olmazdı hadi mutlu yıllar sizede.⛄
![](https://img.wattpad.com/cover/27887890-288-k777111.jpg)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Unutulmaz
RomanceÇantamı alıp tabureden indiğimde yanaklarımı ıslatan gözyaşlarıma baktı. Belki de avutacak bir yol arıyordu. Yoktu ama. Babam asla dönmeyecekti. "En çok neye kırıldım biliyor musun toprak?" Gözlerinin içine baktığımda en ufak duygu yoktu. İfadesizdi...