25 mei 2014
Mijn kamergenoot Evy wordt ook wakker. Ze tilt zich moeizaam op haar ellenbogen. Ze kijkt me met vragende ogen aan. "Het is drie uur 's morgens! Wat is er?" Ondertussen begin ik terug te trillen. "Niets, alleen een nachtmerrie." "Die heb je wel vaker maar krijs toch eens niet altijd," zaagt ze. Ze gooit haar gezicht in haar diepe kussen en gromt. Ik zit recht en laat me naar achter vallen. Minutenlang staar ik in de donkere die wordt verlicht door een gat in het gordijn. Ik zou bij Tess in de kamer willen slapen want deze zaagt nogal. Om vier uur ben ik nog altijd op. Aan de ene kant wil ik niet slapen omdat ik geen nachtmerrie wil krijgen, maar aan de andere kant ben ik gewoon moe.
Blijkbaar ben ik toch inslaap gevallen want ik word gewekt door een glas water dat over mijn hoofd wordt gegoten. "Word wakker je hebt het ontbijt gemist!" Ik open mijn zware ogen en zie het gezicht van Evy die een geamuseerde glimlach trekt. "Dienst over vijf minuten." Daarbij trekt ze een bredere glimlach. Ik trek me recht. Voor me staan twee meisjes en Evy. Ze lachen me uit. Ik gooi de dekens van het bed en spring eruit. Het groepje loopt grinnikend weg. Snel trek ik mijn uniform aan. Nu ja, wat je een uniform noemt. Het is een kleurloos beige jurkje met een riempje en een kort vestje. Dat moeten we dragen tijdens de schooldagen. Tenminste als je hier bent gekomen zonder kleren zoals ik. We hebben ook een net uniform voor als de inspectie komt of als je wordt geadopteerd. In de badkamer gooi ik snel wat koel water over mijn gezicht, borstel snel door mijn haar en maak een slordige paardenstaart met een lint. Ik draaf de trappen af. Als ik in de eetzaal aankom merk ik Tess op. "Waarom ben jij hier? Heb jij je ook overslapen?" Normaal is zij één van de keurigste. Ze is altijd op tijd en de braafste die ik ken. Ze grinnikt van mijn blik. "Nee, ik heb een glas water over Evy gegooid. De vorige keren mocht ik je nooit komen helpen maar nu dus wel." Ik vlieg rond haar hals en knuffel haar. "Meisjes kan er ook nog gewerkt worden," roept de poetsvrouw uit de keuken. Mevrouw Claes komt naar ons gelopen. "Tess ik weet dat je dat deed voor Amelie." Ik zie dat ze haar hoofd wil schudden maar knikt dan toch. "Jij moet alleen nu dienst doen. Amelie jij moet ook in de middag." "Maar...," probeert Tess. Maar ze is al vertrokken. We halen alle borden, glazen en het bestek van tafel. We droppen het in de grote was bak en laten het warm water lopen. De poetsvrouw doet er wat afwasmiddel bij. "Vergeet de zaal niet. Jullie hebben tien minuten want over vijf minuten vertrekt de rij." Wij schrobben alles en drogen het af. Als we klaar zijn met de afwas schieten er nog twee minuten over. We moeten de tafels nog kuisen en nog borstelen. Ik gris naar een borstel en blik. Tess vult een emmer met water en pakt een vod. Als de bliksem kuisen we heel de zaal tot alles blinkt. De rij gaat zo vertrekken en wij moeten onze rugzak nog gaan halen. We rennen naar boven en halen de rugzakken. Als we beneden aankomen zijn ze al vertrokken. We trekken een sprintje tot we bij de groep zijn. Ik laat mijn hoofd dalen. "Nu heb ik geen speeltijd," mopper ik. "Ja , ik ga me vervelen," zaagt ze. Ik ben blij dat ik sinds kort ben gestopt iedereen buiten te sluiten. Ik weet niet hoe ik het zo vijf jaar heb volgehouden met Evy. We komen aan de school aan als het belt.
Wat vinden jullie er nu al van? Laat zeker een reactie achter!
JE LEEST
Watervrees
Teen FictionAmelie verliest alles bij een schipbreuk. Het weeshuis neemt haar uiteindelijk onder zijn vleugels. Als haar leven net terug op de sporen lijkt gebracht, gaat het mis. Eindelijk is haar nog restende familie gevonden. Herenigd zou het een droom moet...