DAMGA

BÖLÜM 6 "HATIRLAMA"

Vuhuuu merhaba neyse az önce bu girişi diğer kitabımda da yaptım.O yüzden burda yapmayacağım.Ama bugün çok mutluyum nedeni yok nedensiz garip bir karakterim var ya benim her neyse damga'dan beklediğim bir ilgi görücem galiba bu beni daha da mutlu ediyor ayrı bir olaysa yağmur yağarken ilk defa camın dibine oturmuş bir şekilde bölüm yazıyorum.Düşüncelerim bir yağmur tanesi gibi havada süzülürken wattpad'e girince buraya yazı halinde dökülüyor.Neyse fazla uzattım galiba umarım beğeniyorsunuzdur sizi seviyoruuum :***
Karşısında duran adam şaşırmış bir şekilde kıza bakıyordu Erıc'in de adamdan bir farkı yoktu ikisi de kıza şaşkınca bir süre baktıktan sonra adam sessizliği bozdu.
"Daha önce tanışmış mıydık küçük hanım."dedi, karşısındaki adam şaşkınlığını gizlemeye çalışarak ama başarısız olmuştu,kız hiç beklemeden "Evet"dedi.
"Nereden tanışıyoruz?"
Kız bir an duraksadı.Bu adamı tanıdığına ve doktor olduğuna yeni adı kadar emindi.Cevap vermek için ağzını açtı ama Erıc onu bakışlarıyla  susturdu.Buna sinir olmuştu gözlerini kapadı sımsıkı bunu neden yaptığına anlam veremiyordu ama sanki refleks gibiydi.Gözlerini açtığında Erıc'ın o daracık odada bakışmalarında gözünü tekrar kapayıp açtığında gözlerini kaçırmasını şimdi de yaptığını fark etti ama bu sefer sadece Erıc değil adam da yapmıştı.
"Bunu neden yaptınız?"diye sordu aniden.
"Ne yaptık."dediler ikisi birden.
"Gözlerinizi benden neden kaçırdınız."
"Ona söylemedin mi?"dedi adam Erıc'e dönerek.
"Söyledim...söyledim ama sadece vampir olduğunu."
Adam sağ elini sakallarına doğru götürdü.Bu hareket kızın hoşuna gitmişti ve kız güldü.Geçmişinden bir şey hatırlamaya çalıştı kısa bir süre sonra gülümseyerek konuştu. 
"Hatırladım."
"Neyi."dedi adam.
"Seni...seni hatırlıyorum okulumdan yani eski okulumdan orada bize staj vermek için okula geliyordun.
Adam şaşırmıştı.Kız doğru tahminde bulunduğunu anlamıştı.
"Başka ne hatırlıyorsun."
"Garip ama başka birşey hatırlamıyorum,bu kadar."
Kız üzülmüştü başını hafifçe yana eğdi.Gözlerini yere dikti.Adamın ona yaklaştığını hissediyordu ama kıpırdamıyordu.Bütün bu olan bitenleri Erıc denen çocuk sessiz bir şekilde izliyordu.Adam elini kızın çenesine uzattı ve kızın kendisine bakmasını sağladı.
"Davranışların hala aynı biliyor musun?"
Kız şaşırmış bir şekilde ona baktı.
"Bende seni tanıyorum sadece test etmek için seni tanımıyor gibi yaptım.Ama sinirlendiğinde gözlerini sıkıca kapayıp açman ve üzüldüğünde başını hafifçe yana doğru eğip gözlerini yere dikmen herhangi bir değişiklik yok."
"Beni bu kadar yakından tanımanız garip."dedi kız.
"En çalışkan öğrencimi böyle tanımam bence gayet normal."
"Öğrenciniz miydim?"
"Evet ve derslerinde çok başarılıydın."
Kız o an sevindi ve içtenlikle gülümsedi.Aklına bir soru geldi ve hemen sordu.
"Ailemi hatırlamıyorum.Onları... hatırlamama yardım eder misiniz?"
"Üzgünüm ama yapamam bunu kendin yapman gerek."
Kız hayal kırıklığına uğramıştı.Ailesi,aile kelimesi... nasıl bir ailesi olduğunu merak ediyordu.Her şeyden önce onları hatırlamak istiyordu.Kafasına koymuştu,karşısındaki adamı görünce nasıl hatırladıysa ailesini de öyle hatırlayacaktı.Ama nerede olduğunu bile bilmiyordu.Ailesinin nerede yaşadığını,bu biraz planını bozsa da yanında gelen çocuğun ona yardım edeceği hissine kapıldı nasıl olmuştu bilmiyordu ama bu çocuğa güvenmişti.O an başını çocuğa doğru çevirdi ve gözleri birbirine kenetlendi çocuğa gülümsemişti çocukta ona gülümseyerek karşılık vermişti.Galiba aralarında bir şeyler olacaktı.