Best Friend × NoMin ✔

두

"Jaemin-ah misafir var." Jaemin, odasını toplarken Jeno içeri girmişti.

Jaemin kim olduğunu merak ederek elindeki Jisung'un burada bıraktığı okuma kitaplarını masanın üzerine koymuş ve Jeno ile salona geçmişti.

"Rahatsız ettiğim için üzgünüm. Yeni taşındım ve evimde tadilat var. Sadece birkaç saat süreceğini söylediler."

Jaemin hızlı konuşan çocuğa gülümsedi ve ne demek istediğini anlayarak sorun olmayacağını söyledi. Evine kadar gelen tatlı çocuğa kapıyı gösterecek değildi.

"Bir şey içmek ister misin?"

Renjun gülümseyerek onu reddetti ve karşısında oturan siyah saçlı çocuğa baktı. Kapıyı açtığından beri gözlerini ondan alamıyordu. Oldukça hoşuna gitmişti çocuk.

"Benim adım Jaemin, o da Jeno."

Jaemin ikisini de tanıtarak kahve saçlı çocuğun yanına oturdu. İyi biri olduğunu düşünüyordu.

"Siz sevgili misiniz?"

Jeno ve Jaemin göz göze geldiler. Jaemin gülümseyerek kafasını cevap bekleyen çocuğa çevirdi.

"Hayır, arkadaşız."

Bu kelimeyi sevmiyordu Jeno. Jaemin ile uzun süredir arkadaşlardı. Birbirlerini çok iyi tanıyor ve her zaman sevgi gösteriyorlardı. Bazen kardeş bazen ise sevgili gibi oluyorlardı. Jeno onunla olmayı seviyordu. Tıpkı Jaemin gibi.

Jeno, Jaemin'e kısa bir bakış attı ve çalan telefonu kulağına götürerek salondan çıktı. Jaemin kiminle konuştuğunu merak ediyordu elbette ancak misafiri vardı ve onu yalnız bırakmak doğru olmazdı. Jeno her telefon konuşmasında Jaemin ona sırnaşıyordu, bu onların geleneklerinden biri haline gelmişti.

Jaemin, Renjun'i tanımak için birkaç soru sordu ancak Renjun onu geçiştirerek cevap veriyor ve gözünü salonun kapısından ayırmıyordu.

Renjun'in kendisini umursamadığını hissettiğinde susarak önüne döndü. Kendisini bir an huzursuz hissetmişti ancak jeno'nun gülümseyerek salona girmesiyle bu his uçup gitmiş onun yerini mutluluk kaplamıştı.

Jeno'yu her gördüğünde böyle olması normal miydi? Gece yattığında aklına Jeno geliyor ve neden böyle hissettiğini düşünüyordu. Ama bir cevap bulamıyordu. Oysa cevabı çok basitti. Sadece anlamak istemiyordu.

"Mark hyung basket oynamak için çağırıyor gidelim mi?"

Jaemin gözleriyle Jeno'yu dikizleyen Renjun'i gösterdi. "Ben Renjun ile kalacağım, sen gidebilirsin Jeno."

Ne kadar onunla gitmek istese de evinde biri vardı ve onu yalnız bırakamazdı. Jeno ne dediğini anlayarak gülümsedi ve Renjun'e baktı.

"Sen de bizimle gel, gideceğimiz yer uzak değil." Jaemin'siz bir yere gitmek istemiyordu.

Renjun, Jeno'nun teklifine karşılık gülümsedi ve kabul etti. Ondan hoşlanmıştı ve daha fazla vakit geçirmek için tüm teklifleri kabul edebilirdi.

Jaemin üzerini giymek için odasına giderken Jeno'ya onunla gelmesi için bir hareket yapmıştı. Jeno peşine düşerken Renjun kaşlarını çattı ve gittikleri yere baktı.

Odaya girdiklerinde kapıyı örttü Jeno ve diğerine yaklaştı. Jaemin'in içinde onu huzursuz eden bir şeyler vardı ama ne olduğunu anlayamamıştı.

"Ne oldu Jaemin-ah?"

Jaemin, siyah saçlının ona bu şekilde seslenmesini seviyordu. Güldü ve omuzlarını silkti. Hissettiği şeylerden bahsedip onun da canını sıkmayacaktı.