Best Friend × NoMin ✔

열일곱

Ellerini saçlarının arasından geçirerek koltuğa oturdu Jaemin. Az önce duştan çıkmıştı ve kendini rahatlamış hissediyordu. Jisung da mutfaktan gelerek abisinin yanına oturdu.

Yaklaşık iki saat önce eve gelmişlerdi. Herkes kendi evine gitmişti. Jisung ise duş alıp az önce gelmişti buraya.

"Chenle gelecek mi?"

"2 dakikaya gelecekmiş. Jeno hyung da gelecek."

Jaemin dudaklarını dişleyerek yerine biraz daha sindi. Jisung çalan kapı için yanından kalkarken o endişeyle yerinde oturuyordu. Yol boyu uyumuştu, daha doğrusu Jeno'dan kaçtı denebilirdi.

"Ben geldim!"

Bağırarak içeri giren Chenle'ya güldü ve kollarını açtı. Chenle büyük bir gülümseme ile yanına otururken başını abisinin omzuna yasladı.

Birkaç dakikanın ardından Jeno geldiğinde, Chenle yine aynı şekilde yatıyordu. Hava kararmıştı ve erken olmasına rağmen uykusunun geldiğini hissediyordu. Saçlarını okşayan abisi buna destek veriyor gibiydi.

Jeno ikilinin karşısına otururken gözleri Jaemin'in üzerindeydi. Jaemin ise o hariç her yere bakıyordu. Jeno bu gece onunla konuşmak için gelmişti ve bu işi halletmeden gitmeyecekti.

"Jaemin biraz konuşalım mı?"

Zamanın geldiğini anladı Jaemin. Konuşmaktan başka çaresi yoktu. Bu saatten sonra kaçamazdı da. Bu yüzden omzunda uyuyakalan çocuğu koltuğa yatırarak ayağa kalktı.

Jeno, Jaemin'in odasına girdiğinde Jaemin'de onu takip ediyordu. Kapıyı arkalarından kapatarak ona döndü.

Derin bir nefes aldı Jaemin. Belki de Jeno onunla arkadaşlığını kesecekti, bunları duymaya hazır değildi.

"Özür dilerim... Elimde değildi Jeno, yemin ederim bilerek olmadı. Özür dilerim."

Jeno kaşlarını çatarak baktı ona. Özür dilemesi gereken tek kişi Jeno'ydu. O neden bunu yapıyordu ki?

"Jaemin, neden özür diliyorsun?"

Sesi yumuşak çıkmıştı, Jaemin'e karşı sert olamıyordu zaten. "Sana aşık olduğum için. Sen beni arkadaşın olarak görürken sana farklı duygular besledim Jeno. Ama inan elimde değildi."

Jeno gözleri dolan çocuğa baktı. Konuşurken sesi titriyordu ve dokunsan ağlayacak bir durumdaydı. Jeno gülümseyerek yaklaştı ona.

Eğmiş olduğu kafasını çenesinden tutarak kaldırdı. Bir elini beline atarken diğerini yanağına koymuştu. Usulca okşadı moraran elmacık kemiğini. Bu bile ona çok yakışmıştı.

Jaemin onun ne yaptığına baktı. Jeno karşısında bu kadar güzel bakarken kalbine nasıl dur diyebilirdi ki?

"Özür dileme Jaemin, çünkü bu yanlış değil. Özür dileme, çünkü ben de sana aşık oldum."

Jaemin'in şaşırmasına fırsat bile tanımamıştı. Yavaşça kapandı dudaklarına, usulca hareket etti. Her şeyi tadını çıkararak yapıyordu.

Jaemin şaşkınlığını üzerinden attığında karşılık verdi diğerine. Bu anı hiç hayal etmemişti. Kafasında hep Jeno'nun onu reddedeceği ile ilgili düşünceler vardı.

Ayrıldıklarında Jaemin utanarak yüzünü Jeno'nun göğsüne sakladı. Bu diğerinin gülmesine neden olmuştu.

"Utanıyor musun? Hadi ama kaç yıldır birlikteyiz, neden utanıyorsun?"

Jaemin yüzünü kaldırıp belini parmakları arasında ezdiğinde Jeno canı acıdığı için geriye gitmişti. Ancak gördüğü şey kahkaha atmasına sebep olmuştu. Jaemin'in yanakları kıpkırmızıydı.