Best Friend × NoMin ✔

여섯

"Hemen buraya gelin, matematik zamanı!"

Jaemin diğerlerini toplarken Jeno masaya oturmuş onları bekliyordu. Chenle, Jaemin'in odasından; Jisung ise mutfaktan gelerek yerine oturdu. Ancak Chenle tatlı tatlı gülümseyerek onlara bakıyordu.

"Tuvalete gitmeliyim."

Chenle gidecekken Jeno kalkarak onu yakalamış ve kucağına alarak yanındaki sandalyelerden birine oturtmuştu. Onun kaçmak için söylediğini biliyordu hepsi.

"Şimdi size biraz ders anlatacağım ve o sırada Jaemin bize pasta yapacak."

Küçükler ellerini çırparken Jeno ve Jaemin gülümsedi. İki sarı kafalıyı da öptü ve arkasını döndü ancak gidememişti.

"Benim öpücüğüm nerede?" Tişörtünü tutan eli itti ve dudaklarını Jeno'nun yanağına bastırdı.

"Anne, baba lütfen odaya gidin."

Jisung sırıttı ama bunu belli etmemek için kafasını eğdi. Üç gündür Chenle ile küslerdi ve konuşmayı da düşünmüyordu. Evet onu özlemişti ama soğuk davranan kendisiydi.

"Seni küçük, sus ve dersine çalış Chenle."

Jaemin mutfağa gülümseyerek gitti ve malzemeleri çıkararak pastayı yapmaya başladı. Geçen 20 dakikanın ardından Jeno mutfağa gelerek kapıya yaslandı ve işine odaklanmış olan çocuğu izledi. Jaemin'i izlemeyi seviyordu.

"Yardım edebilir miyim?"

Jaemin yerinde sıçrayarak arkasını döndü ve ona gülen Jeno'ya göz devirdi. "Neden birden konuşuyorsun?"

Jeno daha çok güldü ve Jaemin'in arkasından sarılarak çenesini omzuna yasladı. Buradayken kendini huzurlu hissediyordu. Jaemin ona her zaman iyi geliyordu.

"Ne yapıyorlar?"

Jeno, konuyu anlattıktan sonra onlara birer tane yaprak test vermiş ve onları çözmelerini istemişti. "Test çözüyorlar."

Jaemin anladığını belirterek kafa salladı ve odaklanamasa da işini yapmaya devam etti. Ancak arkasında hissettiği Jeno buna pek müsaade etmiyordu.

Chenle anlamadığı soruyu sormak için testi eline alarak yerinden kalktı ve mutfağa gitti. Ancak abilerini sarılmış olarak gördü ve çığlığını bastırarak heyecan dolu bir gülümseme ile yeniden yerine oturdu. Onları rahatsız edip bu tatlı anlarını bölmek istemiyordu.

Jisung neden güldüğünü merak etmişti. Ama sormadı, Chenle ise bunu ona anlatmazsa kafayı yiyeceğini biliyordu. Çenesini tutamayarak heyecanla ona yaklaştı, biraz fazla yaklaşmıştı çünkü burunları birbirine değmişti. Ancak ikisi de çekilmek yerine öylece durdular.

"Jeno, Jaemin'e arkasından sarılmıştı, çok romantikti Jisung."

Heyecanlı çocuğa gülümsedi ve onu izledi bir süre. Olaylara verdiği tepkileri, gülüşünü, kahkaha sesini, her şeyini seviyordu onun.

"Rahatsız etmeyelim ve gidelim, birbirlerine vakit ayırsınlar biraz."

Chenle suratını asarak mızmızlandı. "Ama pasta yemek istiyorum." Jisung sessizce yerinden kalktı ve birazdan geleceklerine dair küçük bir not bıraktı masaya. Ardından elini Chenle'ya uzattı.

"Gel benimle, çok geç kalmayız. Onları biraz yalnız bırakalım."

Jisung onların arkadaş olduğunu biliyordu ama Chenle böyle şeyleri aklına soktuğu için o da abilerini yakıştırmaya başlamıştı.

Jisung'un elini tuttu ve ayağa kalktı, iki çocuk da sessizce kapıdan çıkarak güldüler. Ardından el ele binadan çıkarak yakınlardaki parka gittiler.