Belalı Mafyalar BLACKPİNK-BTS

18.Geçmişin Gizli Parçaları

YAZAR IN AĞZINDAN

Küçük kız henüz sekiz yaşındaydı. Yaşı küçük olmasına rağmen çok şey yaşamış,çok şey görmüştü. Yine her zaman ki gibi odasındaydı. Soğuk eski bir yatak ve dolaptan başka bir şey olmayan küçük odasında. Elin de yırtılmış çiçekli elbisesi ve iğne ile iplik vardı. Elbisesini dikmeye çalışıyordu küçük elleri ile. Aşağı dan sesleri duyuldu bir den bire. Her gün olduğu gibi babasının annesini dövdüğünü düşündü ve bu düşünce küçük kalbinin sıkışmasına yetti. Elindekileri hızla yatağa bıraktı ve sesiz adımlarla odasın dan çıktı. Babasının annesini dövmesine göz yumamazdı ama yapacak bir şeyide yoktu ki. O daha küçücüktü. Ne zaman babasını engelemeye çalışsa annesi ile birlikte o da dayak yerdi. Ama kız yine de annesine bir şey olmasına izin veremezdi. Yavaş ve sessiz adımlarla solana gitti ve yine aynı görüntü ile karşılaştı. Annesini tekmeleyen babası ve yer de kanlar için de ağlayarak yalvaran annesi. Hızla yanlarına koştu ve babasını kolundan tutup durdurmaya çalıştı. Bir yan dan da "Baba dur yapma. Annemin canı yanıyor lütfen dur." diye yalvarıyordu babasına. Babası annesine bir tekme daha atıp kolunu sertçe çekerek küçük kızı itti. Küçük kız dengesini kaybetti ve kafasını yere çarparak düştü. Kafasın da ki acıyı umursamamaya çalıştı ve yavaşça yer den destek alarak ayağa kalktı kız. Başını kaldırmasıyla ona öfke ile bakan babasının yüzünü gördü. Bir şey yapamadan babasının bir tokadı ile yeni den yere yapıştı. Bu sefer kendini toplamak için vakit bulama dan babasın dan ard arda tekme yemeye başladı. Küçük kızın tek yapabildiği kolları ile kafasını koruyabilmekti. Çığlık atacak gücü yoktu bu yüz den sadece göz yaşları ile belli etti acısını. Babasının tekmeleri daha sertleştiğin de küçük kız daha fazla dayanamadı ve bilincini yavaş yavaş kaybetmeye başladı. Babasın dan yediği her dayaktan sonra minik vicudu dayanamıyor ve bayılıyordu. Yine aynısı oldu. Bilinci kapanma dan önce son hatırladığı babasının onu duvara fırlatmasıydı...

JENNİE NİN AĞZINDAN

Gördüğüm berbat ötesi kabus ile hızla gözlerimi açtım ve derin derin nefes alıp kendimi sakinleştirmeye çalıştım. Uzun süredir bu kabusları görmüyordum. Tekrar başladı işte bu lanet kabuslar. Artık uyamam ki ben. Tekrar aynı şeyleri göremem. Elimi hızla atan kalbime götürdüm. Kalbim korku ve acı ile hızla atıyordu. Tekrar aynı şeyleri yaşamış gibi his ediyorum. Zaten hiç bir zaman unutamamıştım ki. Unutmak için hiç kimseye söylememeyi denedim. Kızlara bile... Sadece babamın bizi terk ettiğini ve annemin buna dayanamayıp intihar ettiğini biliyorlar. Tabii sonrasın da bir de abimin olayını. Bunlar doğru zaten. Ama onların bildikleri sadece gerçeğin bir kısmı. Herkes in bildiği gerçeğin bir kısmı. Kızlarla kardeş gibiyiz evet ama anlatamadım işte. Diyemedim 'Babam yalnızca bizi terk etmedi ben kendimi bildim bileli bizi öldüresiye dövdü' diye. Sadece hiç ağzıma almayarak unutmaya çalıştım. Ama kabuslarım bunlara izin vermedi işte. Bir kaç aydır bu kabuslar dan görmüyordum ama yine başlamş gibi görünüyor. Kendimi daha iyi his edince telefonum dan saate baktım. 07:48. Başımı yan tarafa çevirdim ve yan yatakta ki Lisa nın uyup uymadığına baktım. Eğer uyanıksa bir şeyler olduğunu anlayabilirdi ama iyi haber hala uyuyor. Bu biraz rahatlattı. Onlara henüz gerçeği anlatmaya hazır değilim. Derin nefes alıp yataktan kalktım ve hızlı ve sessizce üstümü değiştirip yine sessizce oda dan çıktım. Ev sessizdi. Güzelll. Aşağı kata inip mutfağa geçtim. Bugünlükte kahvaltı ben den olsun. Hızla malzemeleri çıkardım ve güzel bir kahvaltı hazırlamaya başladüm...

DEVAMI 19. BÖLÜMDE