His Unforgivable Revenge

Chapter 6

(Blaze's POV)

Mag kasalubong ang dalawang kilay ko habang nag ddrive pauwi sa condominium ko.

I'm not in the mood since last night. Lalo na nung binanggit ni Sebastian sakin na wala ding balita sila Damien at Dimitri tungkol sa nangyari Kay Monica. Even Laurence doesn't have any information about my ex-fiance's accident.

Mag sisinungaling ako Kung sasabihin kong Hindi ako umasa na kahit isa sakanila ay merong balita tungkol dun. Because the hell, I was actually hoping that they have some information!

Pero kasalanan ba nila Yun? Hindi. May magagawa ba ako dun? Wala.

That's why I'm really frustrated. How can I fucking not? My reason why I join La Pandilla is to avenge my ex-fiance. Pero ilang taon na ang lumipas, Hindi ko pa din magawa Yun.

That's why I'm really furious. I went to Laurence's friend bar last night. I drink and drink. Hindi ko na inisip Yung mga pwedeng mangyari, dahil Kung meron mang mangyayari, aba putangina Hindi ako mag dadalawang isip na sumakit nang Tao.

In our group, La Pandilla, I'm always the funny one. Kaya nga mag kasundo kami ni Gage, dahil puro kami biro na dalawa. But when it comes to my work? To my mission? I always intend not to lose my focus.

I always smile, because smiling is a lot easier than explaining to the people around you, why are you hurting... Why are you in pain.

Pero ngayong araw? I intend to drown myself. Drown myself in alcohol.

Alam ko, tinanghali na ako nang gising dahil din sa uminom ako kagabi sa bar. But the moment I wake up, my body didn't look for water. Instead, it looked for alcohol. Something that will calm my nerves.

Kaya ako umalis at pumunta sa mall ni Laurence. Pero Kung minamalas ka din naman. The crazy woman was there. Kinulit niya ako, that's why Hindi ko mapigilan ang hindi mag sungit sakanya.

Napailing naman ako. If only she show herself some other time, maybe she'll be under me right now.

Nang makarating ako sa parking lot nang condo ko, ay agad akong nag park at kinuha Yung mga binili Kong mga alak. Dumeritso ako sa elavator ako sumakay duon.

"Good afternoon po Sir Garcia." Bati sakin nang elevator operator. Tumango na lamang ako at Hindi na nag salita.

If I'm in the mood baka nakipag kwentohan  pa ako sakanya, dahil yun naman talaga ang ginagawa ko.

But today? I'm not really in the mood.

Nang tumunog na ang elevator, hudyat na nasa tamang floor na ako. Ay agad akong lumabas at dumeritso sa condo ko.

Bitbit ang hindi mabilang na alak na dala ko, ay agad akong umupo sa sofa dito at nag simula nang uminom.

Kagabi ay puro alak lang ang laman nang sikmura ko. Well, I guess today ganun pa din yung mangyayari.

I sighed heavily. Kahit alam kong Hindi tama tong ginagawa ko, hindi ko ma-kontrol eh. I just can't help it. I really can't.

I've been wanting to avenge my baby. Gustong gusto ko nang maka ganti sa mga hayop na taong gumawa nun sakanya. Sa mga walanghiyang gumawa nun samin.

But I don't know what's happening. It seems like destiny doesn't want me to get my revenge.

Lahat na lang walang Alam sa nangyari sa pinaka mamahal ko. Lahat ayaw mag salita Kung meron ba silang Alam sa pag sabog nang eroplanong sinasakyan ni Monica.

Alam kong impossible. Alam Kong mahirap. Dahil close case na yung kaso ni Monica, dahil nga nadakip na daw Yung mga taong nag lagay nang bomba.

But the people or the person behind it? Hindi pa. Nabubuhay pa siya nang magana ngayon. Nabubuhay pa siya na malaya... Na masaya.