His Unforgivable Revenge

Chapter 11

(Blaze's POV)

Natigilan ako sa tanong ni Brianna. Sa ilang taon na lumipas simula nung namatay si Monica, ay walang ibang Tao na nag tanong tungkol sa nararamdaman ko.

No one dares to ask me why I am sad. Why my eyes are full of misery.

Nakatingin lamang ito sakin na tila ba'y hinihintay neto ang sagot ko.

Sasagot ba ako? Pero kung sasagot ako, anu ang sasabihin ko? Anu ang pwede kong sabihing explenasyon sakanya?

"Char!" Nagulat naman ako nang bigla itong mag salita ulit. "Kung ayaw mong sagutin Sir Blaze, okay lang. Basta Alam mong Alam kong malungkot ang mga mata mo ha." Saad neto sabay inom nang beer na inorder niya.

She just want me to know that she is aware how I really and truly feel?

Napailing naman ako habang gumihit ang isang ngiti saking labi. This girl is really unbelievable.

She never fail to amaze me. Really. Parang simula nung nakilala ko siya, at hanggang ngayon na nag kainuman kami. Tila'y wala sa vocabulary niya ang salitang disappointment.

Lahat Kasi nang mga ginagawa niya at pinapakita sakin ay para bang bago sakin lahat. Bago ngunit maganda. Maganda kasi kahit bago ay parang komportable ako at Parang magaan ang pakiramdam ko.

What the hell? Anung nangyayari sakin? Anu 'tong pinag sasabi ko?

I don't even know kung bakit ganito ang mga naiisip ko. Pero anung magagawa ko?

I'm unexpectedly comfortable with this crazy woman.

Well, hindi na siya crazy woman dahil alam ko na ang pangalan niya. Brianna Esme. Napaka gandang pangalan para sa ugali netong babaeng 'to.

If I'm not mistaken, Esmé comes from the past participle of the Old French verb esmer, meaing "to esteem" or "to love."

Kaya ako natigilan kanina dahil yun din Yung second name nang Mommy ko. And there's something about that name that our family believes in.

Isang paniniwala na dinala nang mga lalakeng Garcia henerasyon sa henerasyon. Anung paniniwala na Yun? Something beyond romance.

"Oh tagay pa Sir Blaze, wag kang mahiya sagot naman Kita eh." Sabi neto sabay lagay nang alak sa baso ko.

Nakatingin lamang ako sakanya at pinag mamasdan ang mga galaw niya.

Ibang iba siya Kay Monica. Monica is really... Quiet.

But this girl?

She's very loud, blaring, deafening. Parang lahat ata nang tao na nasa paligid niya, maririnig yung mga sasabihin niya pag nag simula na siyang mag salita eh.

Ibang iba siya Kay Monica. She's loud yet there's something about her that makes me want to know her more. It seems like there's a certain aspect inside me that longs for her.

Damn. Why am I even comparing her to my Monica?

Hindi ko na alam Ang nangyayari sakin. Parang kailangan lang iritang irita ako sakanya. Pero ngayon? Parang alak siya na kailangan nang sistema ko.

"Staring is rude, Sir Blaze." Sambit neto na ikinakurap ko.

Agad naman akong napaiwas nang tingin sakanya. Narinig ko naman Ang bahagyang pag tawa niya.

Sa Hindi malaman na dahilan, tila'y may kung anung humaplos saking puso at kumawala saking tiyan nang marinig ko ang tawa niya.

Seriously Blaze? What the fuck is wrong with you?