GELİNCİK (Tamamlandı)

22. Bölüm

Ben geldiiiiim🙌

Geciktim biliyorum. İş hayatım ile ilgili bazı gelişmeler ve küçük bir sağlık sorunundan sonra tekrar karşınızdayım. Gecikme için kusura bakmayın❤❤❤

*****************************

Nefes aldığımız süre boyunca hayatımıza yön veren kapılar vardır. Bize yeni bir hayat vadeden, yeni bir hayatın kapılarını açan, yeni fırsatlar, yeni gülüşler kazandıran... Bazı kapılar vardır, kaderinizi baştan yazan.

Asya ona cehennemi yaşatan evin kapısından çıkarken hayatının değişeceğini biliyordu elbet ancak, ona yeni bir hayat veren, acılarını unutturan, gülüşlerini geri veren, kısacası kaderini baştan yazan kapıdan geçerken bunu asla tahmin etmemişti. Ona yeni bir hayat veren kapı tam da bu kapıydı.

"Kızım, hoş geldin evine."

Sultan hanım gözü yaşlı bir şekilde sarıldı gelinine, hemen sonra oğlunun yanı başından onu alıp içeri geçirdi. Yaman ise arkalarından sadece gülerek baktı. Demek ki tek özleyen o değildi.

"Enişte bakma öyle, biraz daha beklersen teyzem bırakmaz onu sana."

Sadece güldü Yaman, sevdiğinin sevilmesine ancak mutlu olurdu. "Olsun, nasılsa son nefesime kadar benim yanımda olacak." derken umursamaz bir hava içindeydi.

Kucağında Devran ile kapı önünde duran Züleyha ise ona hayranlıkla bakıyordu. Bu kadar seven biri... Bir gün onu da bu kadar seven, düşünen, koruyan olur muydu? İnşallah olurdu.

Züleyha içini çeke çeke arkasını dönüp içeri girecekken Yaman son anda onu kolundan tutup durdurdu. "Züleyha, senden bir şey isteyebilir miyim?"

"Tabi enişte."

"Biliyorum her şeyini hazırladın ama acaba birkaç gün daha burada kalabilir misin?"

"Kalırım tabi de, hayırdır inşallah?"

Yaman ona en yakışan gülüşüyle göğsünü şişirdi. Aklındakiler ve yapacakları şimdiden onu heyecanlandırıyordu. "Karımı kaçıracağım birazcık."

Züleyha' nın kaşları biraz hayret biraz 'vay be' dercesine havalandı. "Peki. O zaman size şimdiden iyi eğlenceler. İkinize de çok iyi gelecek eminim."

"Bende. Hadi içeri geçelim."

Asya kaynanası ile küçük bir hasret giderip üstünü değiştirmek için odasına çıktı. Son birkaç gündür ne yaşadığının bile farkında değildi, bu yüzden vazgeçip kıyafetlerini alarak banyoya girdi.

Yaman önce annesi ile konuşmuş, oğlunu da öpüp odaya çıktığında banyodan gelen sesleri duyup gülümseyerek odasına girmişti. Sevdiğinin yine ait olduğu yerde olduğunu bilmek, onunla aynı çatı altında olmak dünyalara bedeldi.

Asya üzerindeki ölü toprağını da suya karıştırıp temizlendiğinde üzerine giydiği kendi kıyafetleri ile evinde gibi hissediyordu. Zaten evindeydi.

Banyodan çıkıp koridora geçtiğinde gülümsedi. Yapacaktı. Hayatını, kaderini, her şeyini baştan inşa edecekti. Ne kadar gerekirse o kadar çabalayacak ve ona sunulan şansı en iyi şekilde kullanacaktı. Odasının kapısını açıp içeri attığı ilk adımda durdu.