DÖNÜLMEZ [ TAMAMLANDI ]

BÖLÜM -18

Ben bunları düşünürken hoca birden kurman ve kabilesi arkamızdalar bize yaklaşıyorlar dedi.
Hoca bunu söylediği anda Allah sonumuzu hayır etsin diye geçirdim içimden. Hocaya bakarak hocam Muhammed ve diğerleri hazır mı dedim.
Hoca gözünü yoldan ayırmayarak hazırlar Baran dedi.
Korkum tavan yapmıştı köyde hocanın evine giremiyorlardı ama burada tehlikedeydik çünkü bizi koruyan bir muska birde 2 kabile müslüman cin vardı.
Sayıca üstündük ama yinede korkuyordum. İçim bi tuhaf oluyordu
Onlar yaklaştıkça nefret dolu ses tonları da artıyordu.
Murat uyuyordu hasan hep etrafına bakınıyordu her bakışında da daha çok korkup direk elleriyle yüzünü kapatıp kafasını eğiyordu
Tek dileğimiz müslüman cinlerin bir hata yapmamasıydı tek bir hata bile işimizi bitirebilirdi
Ben hocanın yüzüne bakarak hocam ne olacak şimdi dedim hoca saniyelik bir bakış atarak
Muhammed'i bekleyeceğiz oğlum başka yapacak bir şeyimiz yok dedi bu konuşmasının ardından murat korkuyla uyandı çok hızlı nefes alıp veriyordu ve durmadan etrafına bakınıyordu özellikle de Hasan'ın yüzüne hocam kurman geldi o burada içimizden birini alacak dedi Murat.
Kabus görmüştü yine ve sesleri duyunca da daha bi korkmuştu
O anda yolun kenarında onlarca beyaz silüetler görmeye başladım sanırım Muhammed işe koyulmuştu. Git gide artıyordu beyaz silüetler onlar çoğaldıkça kurtulma ümidiyle yanıp kavruluyordu içim
...
Beyaz silüetler baya bi çoğalmıştı
Aynı zamanda sesler de öyle.
O anda tiz bir çığlık koptu hoca kafasını çevirerek bana baktı
Bana bakarken bir şeye çarptı arabanın ön camının yarısı çatlamıştı ve kan olmuştu hoca o anda durdu ve korkulu gözlerle arabanın dikiz aynasından arka tarafa baktı bende yan aynadan baktım. Yerde bir köpek yatıyordu simsiyahtı ama üstünden dumanlar çıkıyordu hoca o anda gaza basarak yola koyuldu hocam ne yapıyorsunuz köpek ne olacak dedim hoca yola bakmaya devam ederek Baran görmedinmi üzerinden kalkan dumanları o köpek değildi kurmanın kabilesinden bir cindi dedi dumanları görmüştüm ama o anın şokuyla aklıma böyle birşey gelmemişti hocaya bakarak e şimdi ne olacak dedim.
Hoca dikiz aynasında murat ve Hasan'a da bir bakış atarak düzenlerini bozduk gerisi Muhammed'in işi dedi planın ilk aşamasını tamamlamıştık neredeyse inşallah bir zarar gelmez kimseye dedi hasan sesi titrek çıkıyordu
Telefonun ekranının açıp saate baktım saat daha 1'di zaman geçmek bilmiyordu hele ki bu peşimizdeki bela ile hiç geçmiyordu sabah olması için dua ediyordum hasan hasan uyan bu duyduğum ses Murattan gelmişti arkama baktığımda hasan kafasını cama yaslamış baygın bir şekilde yatıyordu ben Hasan'a bakmaya devam ederken dışarıdan tiz çığlıklar yükselmeye başladı kafamı hocaya çevirdiğimde hoca birşeyler okuyordu hocam ne oldu dedi murat. Hoca bir anlık durdu nefesini tazeledi ve savaşıyorlar dedi tek dediği bu oldu ben direk Muhammed'e seslenerek Muhammed ne oluyor orada dedim.
Muhammed zihinen bana Baran planı anladılar ve saldırmaya başladılar dedi.
İçimden aha bok yoluna gidecez dedim
Murat arkadan hepimiz ölecez kurtulamayacağız ölecez diyordu ağlayarak
Hocanın yüzüne baktım endişesi yüzünden okunuyordu hocam ne olacak şimdi dedim hoca biraz yavaşlayıp bana bakarak yolumuza devam edeceğiz yapacak birşey yok dedi. Ben hocaya kızgın ve endişeli bir bakış atarak hocam ne demek devam edeceğiz Muhammed ve kabilesi ne olacak yardım etmeyecekmiyiz dedim.
Hoca da sesini biraz yükselterek sizi Ahmet hocanın yanına götürmem lazım dedi. Neden rota değiştirmişti ki hocam diğer eve gidecektik dedim.
Hoca tekrar bana bakarak planı anladılar en iyisi Ahmet hocanın yanına gitmek Muhammed de bir cin yakalarsa ve tutsak ederse ne olup bittiğini anlayabiliriz dedi
Kafam allak bullak olmuştu bu işten hiçbir şey anlamamıştım
Hasan halen baygındı Murat'a baktığımda ağlayarak dua ediyordu korkmuştu
hoca zaten dua ediyordu ben ne yapacağımı bilmeden olacakları düşünüyordum saat 2.30'a geliyordu yollar bazı yerlerde bozuk olduğu için çok hızlı da gidemiyorduk şu durumda hiç kimse güvende değildi Muhammed ve kabilesi ne halde bilmiyorduk herşey sarpa sarmaya başlamıştı. Ama planı nasıl anlamışlardı ne olmuştu da anlamışlardı kafam almıyordu
...
Saat 4.17 olmuştu biz hala yoldaydık hasan daha ayılmamıştı hoca ve ben endişeliydik zaten Murat'ın ne düşündüğünü Allah bilir
Kimseden çıt çıkmıyordu herkes kendi hayal dünyasındaydı hocam kaç saatlik yolumuz var daha dedim bi sohpet başlatmak istiyordum bu sessizlik içimi kemiriyordu çünkü.
En fazla 4.30 saatimiz kaldı bir sıkıntı olmazsa dedi hoca.
Ne geçmek bilmez bir zamandır bu.
Dakikalar saat gibi geçiyordu resmen hocam acaba Muhammed'e ve kabilesine bir zarar geldi mi. Dedim
hoca bana bakarak vallaha inşallah bir zarar gelmemiştir dedi hoca.
Mehmet hoca Ahmed hocayı arayarak telefonu hoparlöre aldı ve direksiyon'un hemen önüne koydu
... Alo Ahmed varmı bir sıkıntı
Dedi Mehmet hoca.
Bir iki saniye geçtikten sonra
Yok Mehmet ee sizin orada varmı bir sıkıntı nasıl gidiyor yolculuk dedi Ahmed hoca.
Var Ahmed var planı anladılar sanırım veya bir iş olduğunu sezdiler Muhammed'in kabilesi ve başka bir kabile kurmanın kabilesine saldırıyor. Bizimde yapacak bir şeyimiz olmadığı için beklemedik senin evine geliyoruz dedi. Ahmed hoca tamam gelin bende birkaç birşey hazırlayayım biraz bilgi edineyim dedi ve telefonu kapattı.
Şimdi ne olacaktı. Muhammed'in ve kabilesinin ne halde olduğunu bilmiyoruz o da yetmezmiş gibi bizi koruyabilecek tek bir muska ve hoca vardı ikisinin de bizi ne kadar koruyabileceği belli değildi.
İnşallah Muhammed bir veya birkaç cin tutsak edebilirdi
...
Ahmed hocanın evine yarım saat veya 20 dakikalık bir yol kalmıştı.
Hasan sonunda uyanmıştı ama bi tuhaf hissettiğini söylüyordu murat, Mehmet hoca ve benim gözümize de  uyku girmemişti. Gecenin sonunda Ahmed hoca iyi haberi vermişti Muhammed bir tane cin tutsak etmişti ama tuhaf olan şuydu ki cin'i tutsak ettikten sonra kurtarmak için kimse gelmemişti.

Benim için tuhaf bir bölümdü aklıma hiç birşey gelmiyordu ama inşallah gelecek bölümlerin daha iyi olması için elimden geleni yapacağım
Hatalarım olduysa özür dilerim 🙏