No shame || Muke Clemmings ✔️

F i v e t e e n

Zatrzymuję grę, odkładając kontroler od konsoli na kanapę. Ze stolika biorę brudny talerz ze sztućcami, podnosząc się z miejsca. Przechodzę do kuchni, gdzie naczynia wrzucam do pustego zlewu. Sięgam po telefon leżący na blacie, z którego niedawno wydobył się dźwięk powiadomienia. Odblokowuję urządzenie, odłączając je od ładowarki. Dostrzegam, że ktoś odpowiedział na moją relację na instagramie, czyli zdjęcie przedstawiające grę oraz fragment obiadu, który wyjątkowo przyozdobiłem. Dopadają mnie momenty, kiedy lubię dzielić się głupotami ze swojego życia w internecie.

lukehemmings: Mogę wpaść i pograć z tobą? XD

Marszczę brwi, zdezorientowany oraz zaskoczony. Wpatruję się w ekran komórki, nie mając pojęcia, co mogę odpowiedzieć. Jest niedzielne popołudnie, gdzie nie robię niczego produktywnego. Wstałem o późnej godzinie, założyłem najluźniejsze ciuchy z szafy i nie goliłem się z przekonaniem, że odpocznę po całym tygodniu, grając w gry lub oglądając seriale.

Nie oszukujmy się - ja i moja relacja z Luke'iem jest dziwna oraz pokręcona. Z jednej strony wydaje się dobrym znajomym, a z drugiej strony stanowi obcego człowieka. Tworzy mętlik w głowie. Ciągle zastanawiam się, w którą stronę poprowadzimy naszą znajomość. On wydaje wyraźne znaki, że chciałby czegoś więcej, jednak nie jestem w stanie podarować mu wiele. Nie szukam związków ani miłości, chociaż podczas gorszych dni brakuje tej drugiej połówki, której mógłbym się wyżalić, wycałować i przespać noc u jej boku, jednak wszystko mija wraz z nastaniem poranka. Moglibyśmy pozostać najwyżej przyjaciółmi z całkiem zabawną historią, którą opowiadalibyśmy znajomym oraz wnukom.

Zagryzam wargę, pogrążając się w intensywnych przemyśleniach. W głowie przewijają się najróżniejsze scenariusze, więc rozpatruję je na czynniki pierwsze.

Podejmuję spontaniczną (beznadziejną) decyzję, wywołując klawiaturę oraz pisząc krótką wiadomość:

michaelclifford: wpadaj

~*~

Nie czekałem długo, bo Luke zawitał w moim progu pół godziny później. Ubrany w spodnie dresowe oraz bluzę z kapturem niewiele różnił się ode mnie, jednak mimo wygodnego oraz luźnego stroju, wyczułem, że użył perfum, jednak o lżejszym oraz orzeźwiającym zapachu. Aromat kojarzy się z wodami oceanu oraz lodem.

Na początku czułem się niezręcznie. Nie wiedziałem, o czym możemy rozmawiać, ale Luke wyszedł z inicjatywą rozpoczęcia rozmowy, ratując nasze tyłki od krępującej ciszy. Rozgościł się w domu, co ani trochę mi nie przeszkadza. Właściwie lubię, kiedy ludzie czują się swobodnie w moich czterech kątach.
Zaproponowałem mu jedzenie, jednak odmówił, twierdząc, że nie jest głodny. Więc jedynie wyciągnąłem dla nas CocaColę z lodówki, którą postawiłem na stoliku. Z braku laku zaczęliśmy grać w...Minecrafta.

- Luke, pozbieraj trochę drewna, musimy skończyć ten domek przed nocą - polecam chłopakowi, kiedy przerabiam surowce na szkło, z którego robię prowizoryczne okna. Rozpoczęliśmy grę na nowym zapisie, więc najpierw musimy zaliczyć podstawy, aby ruszyć dalej. - Nie mam ochoty znowu użerać się z potworami - dodaję.

Obydwoje zajmujemy pozycje półleżące, wpatrując się w telewizor, podzielony na dwa ekrany. W dłoniach trzymamy kontrolery, a nasze ramiona dzieli kilka centymetrów. Odczuwam jego fizyczną obecność, ponieważ zdarza nam się zetknąć kolana albo łokcie. Wtedy przechodzą przeze mnie prądy, świadczące o moim pożądaniu. Nie opuszcza ono mojego ciała, co powoli dołuje i posuwa do skrajnych myśli. Bardzo nieodpowiednich myśli. Nawet w tym momencie kilka z nich przewija się w mojej głowie, a ja się karcę, próbując poświecić uwagę grze dla dzieciaków. Okazuje się to trudne, kiedy mam go na wyciągnięcie ręki. Chciałbym czasami zajrzeć do jego głowy, aby zobaczyć, czy on identycznie reaguje na mnie. Może jestem przewrażliwiony, bo dawno nie posiadałem partnera? Luke jest naprawdę przystojnym chłopakiem, który bardzo dobrze całuje i wysyła jednoznaczne sygnały, więc...może mógłbym to wykorzystać? Czy upustem pragnień pozbyłbym się ich?