666 Delivery

SITRI [1]

An : To all #SiNie shippers, this part may trigger ya'll. Kayo ang magde-decide kung lulubog na ba ang barko ng #SiNie. After reading this, for sure dadami ang bashers. Please bash me in the following accounts :

Fb : Abdiel WP
Twitter : abdiel253
Yt Channel : Ayel Velasquez
O kaya kahit sa MB ko nalang. Salamat xD.

SITRI'S POINT OF VIEW.

"Andeng," I said, calling the attention of the girl standing right beside Bonnie.

Bahagya siyang lumingon sa akin. "Ang pangalan ko ay Andrea," pagtatama niya sa akin na hindi ko pinansin. Binalik niya ang tingin kay Bonnie, na ngayo'y mahimbing ng natutulog.

Lumapit ako sa kaniya at inabot ang isa sa dalawang wine glass na kanina ko pa hawak. Inabot din naman niya agad 'yon. She sipped a little.

"I prefer calling you Andeng than Andrea. Isn't cute?" sabi ko habang pinaglalaruan ang babasaging baso sa kamay ko.

"Hindi bagay sa akin ang pangalan na 'yon Sitri," sagot niya.

"Then don't call me Sitri. Tawagin mo rin ako sa tunay kong pangalan," malamig na saad ko rito, dahilan upang titigan niya ako gamit ang naniningkit niyang mga mata. Tumaas ang dalawang kilay ko, at nakipagtagisan ng titigan sa kaniya, hanggang sa siya na ang sumuko.

"Fine. Call me Andeng," inis na saad nito bago muling humarap kay Bonnie. Muli siyang uminom ng alak.

Kanina pa siya sa k'warto na ito. Palagi siyang ganito. Nagmamasid kay Bonnie. Hindi ko alam kung anong balak niya sa babaeng 'to. Akala ko nga isusunod na ni boss si Bonnie sa mga kaibigan nito, pero hanggang ngayon ay hindi pa rin. Naiinip na nga ako, pero kailangan kong magtiis. Hindi ko trabaho ang kumuha ng buhay, kaya wala akong magagawa ro'n.

"I have a question for you, Sitri," saad ni Andeng sa akin, habang hindi inaalis ang tingin kay Bonnie.

"Hmm?"

"Do you still love her?" tanong niya na nagpahinto sa akin ng saglit.

Napatingin ako kay Bonnie.

"I no longer love her. Since the day, she refused to be mine," malamig kong tugon.

"Pero naging kayo noon, hindi ba?" sabi ni Andeng.

"Naging kami nga. Pero hindi naman siya naging akin. Wala ring k'wenta, hindi ba?" nakangisi kong saad.

"And who do you love now?"

"You. I'm yours. My heart is with you, right? You helped me the day, she refused me. Now I belong to you. And you're mine. For eternity," walang pag-aalinlangan kong sagot sa kaniya.

Napatingin ako kay Bonnie.

We used to be happy before. Pero hindi ko alam kung anong nangyari. Nagising nalang ako na hindi na niya ako mahal. Na wala na raw 'yung pagmamahal niya sa akin. The day she refused me to love her, is the worst day I ever had when I was alive.

Kahit wala na ang puso ko, ramdam na ramdam ko pa rin 'yung sakit. 'Yung talim ng mga salita na binitawan niya sa akin noon, na parang hindi ko binigay lahat ng mga gusto niya. As if I didn't do my best, to make her happy, to make her do what she loved. 'Yung mga salitang akala ko, never kong maririnig sa kaniya.

After our break up, hindi ko kinaya ang sakit. We've been together for almost two years. Sinong hindi masasaktan kung mauuwi rin pala ang lahat sa wala?

Naaalala ko pa no'n, pumunta ako sa paborito naming lugar ni Bonnie. Sa rooftop ng apartment kung saan ako nakatira dati. Sa sobrang sakit nang nararamdaman ko noon, naisip kong tumalon sa labin-dalawang palapag na gusali.