"Yok bir şey." Burnumu çekerek Murat'a baktım ve gülümsedim.
"Niye ağlıyorsun o zaman Damlacım?"
"Canım ağlamak istiyor Muratcım."
"Kurtuldum sanma diye söylüyorum yarın görüşücez. Şimdi git benim seçip yatağına bıraktığım elbiseyi giyin, makyaj yap, saçını yap ve aşağıya in." Başımı sallayıp Murat'a öpücük attım ve ağır ağır yukarıya çıktım. Odamın kapısını açtığımda yatağa bırakılmış olan elbiseye baktım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Buraya böyle bir elbise kesinlikle getirmemiştim ve bunu alsa alsa Murat alırdı. Gülümseyip elbiseyi kenara koydum ve yüzümü yıkamak için banyoya ilerledim. Aynaya baktığımda kıpkırmızı olmuş ve şişmiş bir yüz ile karşılaştım bir de bu suratla Murat'a bir şeyim yok falan diyordum. Yüzüme su çarptıktan sonra makyajımı yapmak için masaya oturdum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Makyajımı bitirip ayakkabımı seçtiğimde üzerimdeki pijamaları çıkartıp elbiseyi giyindim. Gerçi giyinmesi bir hayli zor oldu ama sonuç olarak giyinebildim. Bunlar aslına bakarsak toplamda bir saatimi aldı. Kapım tıklandığı zaman saçımı açmak ile meşguldüm.
"Gel!" Bağırdığımda kapı açıldı ve içeri takım elbisesini giyinmiş Murat girdi.
"Kız ne güzel olmuşsun sen öyle."
"Yaa teşekkür ederim, sende öyle olmuşsun. Ayrıca kaç lira verdin bu elbiseye?"
"Ben almadım ki." Murat gülümseyerek bana baktı,
"Nasıl yani kim aldı?"
"Bilmem ki?"
"Peki o zaman. Gel otur sen bende saçlarımı yapacaktım." Murat camın yanındaki koltuğa oturdu ve nasıl saçımı yaptığımı izlemeye başladı. Ben gevşek bir şekilde örmeye çalışırken bir şekilde saçı bitirdim Murat ise masada duran çiçekleri saçıma yerleştirmekle meşguldü böyle daha güzel olacağımı düşünüyormuş, gerçekten de öyle olmuştu.
