My Engineer Ram&King {fanfic}

Bölüm 1 : gözler

Ram'in bölümü

"Hav!"

Üç yakın arkadaşımın senkronize havlamaları arasında mecburen uyandım. Siktir! Saat kaç olmuş?

Ah! Bugün üniversitenin ilk günü... gitmek istemiyorum. Lisede yeterince erken kalkmadım mı? Üniversitede farklı olur sanmıştım.

Arkadaşlarım üzerime tırmandı ve onları bir süre sevdim. Baştan aşağı yalamaya başladıklarında duş almam şart olmuştu. Her türlü duş alacaktım zaten.

Rekor sayılabilecek bir sürede hazırlandım diyebilirim. Hızlıca duşumu aldım ve beyaz gömleğimi giydim. Yırtık kotlarımdan birini kaptım ve siyah kemerimi ekledim. Hazırdım.

Ah! Doğru ya... çoraplar. Aceleyle odama dönüp bir çift çorap kaptım. Merdivenlerden inip kapının girişinde çoraplarımı ve ayakkabılarımı giydim.

"Saatten haberin var mı?" dedi annem kıkırdayarak.

"..."

Başımı salladım ve çıkıyorum demek için kaşlarımı kaldırıp onunla vedalaştım.

Bisikletim bahçede zincirliydi. İyiki dün gece garajdan çıkarmışım. Hemen atladım ve yeni okuluma doğru sürmeye başladım. Neyseki hala zamanım vardı. İlk dersin başlamasına 20 dakika kalmıştı. Muhtemelen 15 dakikaya okulda olur ucu ucuna yetişirim.

Cebimdeki telefonum hiç durmadan titriyordu. İnince bakarım diye düşündüm. Ama o kadar çok titredi ki mecburen kenara çekip elime aldım.

Duen = Ram neredesin? Hani üniversitenin önünde buluşacaktık.

Phu = açılış törenini kaçırdın salak! Kıdemliler çok sinirlendi bütün birinci sınıflarda katılmayan bir sensin.

Phu = Çıkıştaki etkinliklere kalsan iyi edersin!

Duen = Mühendisliğin açılışı bittiğinde sana bakındım ama yoktun. Sözünü de tutmadın.

Duen (18 cevapsız arama)

Phu (2 cevapsız arama)

Ah... salak Phu. Her neyse zaten açılış törenine katılmayı düşünmüyordum. Planım sabah erkenden Duen ile buluşup bütün öğrenciler açılış törenlerinde kıdemlileriyle konuşurken çevreyi gezmekti. Duen'e söz vermeseydim önemsemezdim ama...

Duen benim bir nevi çocukluk arkadaşım. Ortaokula beraber gittik. Lisede ayrılsak da yakın oturduğumuz için sık sık görüşmeye devam ettik. Şans eseri aynı üniversitede farklı bölümleri kazandık.

Ruh hastası Phu ileyse ne yazıkki liseden tanışıyoruz. Lisenin ilk gününden beri düşmedi yakamdan. Üniversiteye kadar hatta aynı bölüme kadar peşimden geldi. Aslında Duen ve Pin dışında sayılı yakın arkadaşlarımdan olduğu söylenebilir. Başlarda gıcık olduğum bu salak yüzünden lisenin sonlarına doğru bir kavgaya karıştım ve uzaklaştırıldım. Aslında kavga ona laf attıkları için başlamıştı ama benim yüzümden uzadı... yani bir nevi sorumlusu benim.

O günden sonra daha da yakınlaştık ama bazen keşke uzak kalsak diyorum.

Sonuç olarak ikimizde mühendislik öğrencisi olduk.

Bu saçma düşüncelere beraber yolu tamamladım. Üniversitenin önündeydim. Saate baktım. Hızlı sürmüşüm. Dersin başlamasına 7 dakika var.

Bir yandan mühendislik fakültesini ararken diğer yandan Duen'e haber vermek için telefonumu çıkardım.

(Evet?)