My Engineer Ram&King {fanfic}

Ekstra

{Bu bölüm orjinal seride olmayan, kurguda kendi eklediğim karakterler için yazılmıştır. Bölüme başlamadan önce 14. ve 22. bölümleri tekrardan okuyup olayları ve karakterleri hatırlayabilirsiniz ya da direkt okuyabilirsiniz.}

(14.bölümde King'i eve bıraktıktan sonra olanlar)

Art'ın bölümü

Dudağımın kenarını tuttum. O piç gereğinden fazla güçlüydü. Deli gibi sarhoş olmama rağmen o yumruk sayesinde kesinlikle ayıldığımı hissediyordum. Eğer King onu durdurmasaydı kesinlikle dövülmüş olacaktım.

İç çekip etrafıma baktım.

King'in dairesi kesinlikle merkeze çok uzak. Merkezde yaşayan benim için ne zahmet ama... Bugün onu eve bırakmayı teklif etmemin sebebi şu ünlü nongu görebilmekti.

Namı diğer 'King'in Aşkı'.

Gece boyunca sürekli ondan bahsetti durdu. Neyseki herkes sarhoş olunca anlatmaya başladı, o yüzden sadece ben duydum. Anlattığına göre bu gizli ve yasak bir aşkmış. Daha doğrusu karşılıksız olduğu için kimseye söylemek istemiyormuş.

Dudağımdaki ağrının verdiği yetkiye dayanarak söylüyorum bu kesinlikle karşılıksız bir aşk değil!

Ama benim sorunum da değil, kendileri çözsünler. Aslında bugün o kadar da sarhoş değildim. Ne yalan söyleyeyim şu nongun tepkisini görmek için King'e yaklaştım. Sinirlenip sinirlenmeyeceğini merak ettim ve yüzüme yediğim yumruk dışında çok eğlendiğimi söylemeliyim.

İkisi de ne kadar şanslı olduklarından habersiz dolanıyorlar ortalıkta. En son ne zaman biri için bu kadar güçlü duygular hissettim hatırlamıyorum bile...

Kıskanmak üzücü ama güzel bir duygu olmalı. Eminim kalbin atıyordur... Sanırım hiçkimseyi sevemeyeceğim. Onlara imreniyorum doğrusu. Birbirlerini seviyorlar ama kabullenemeyecek kadar salaklar. Eğer kalbimin bu denli atmasını sağlayan biri olsaydı hiç düşünmeden dudaklarına yapışır bir daha da bırakmazdım.

Bugüne kadar birçok insanla yatıp kalktım. Açıkçası tam bir playboy gibi görünüyorum ve görünüşümün de hakkını veriyorum. Ancak hiç sevdiğim biriyle beraber olma hissini yaşayamadım. Görüştüğüm insanlarla eğlendim, zevk de aldım ama hiç tatmin olmuş hissetmedim. Hep bir eksik vardı.

Sanırım sevmek istiyorum ama bunu nasıl yapacağımdan emin değilim.

02.17

Çoktan bu saat olmuş bile. Uyumuş olmalı, öyle değil mi? Sonuçta bu saate kadar beni bekleyecek hali yok...

Olabildiğince yavaş ve sakin bir şekilde anahtarı yuvasına yerleştirdim ve usulca çevirdim. Çok ses çıkarmamaya çalışıyordum çünkü onu uyandırmak istemiyordum. Kapıyı açmayı başardım ve içeri girip ardımdan sakince kapatıp kilitledim. Anahtarları asıp telefonumun flashını açtım ve olabildiğince küçük adımlarla yürümek için arkamı döndüm ki...

"Ah!"

Korkuyla irkildim ve yere düştüm.

"P'Art! İyi misin?"

Koridorun ışıkları açıldı ve benimle yaşayan nongum koluma girip beni kaldırmaya çalıştı.

"Sen uyumamış mıydın?" diye sordum.

Hala korkudan nefes nefeseydim. Arkamı döndüğümde karşımda onu bulmayı beklemiyordum. Üstelik flash tam üzerine geldi ve... kesinlikle korktum!