My Engineer Ram&King {fanfic}

Bölüm 18 : iz (part 1)

Ram'in bölümü

"Kapıyı açsana, kocanın evinde olduğunu biliyorum"

Arkadaşımı içeri almak için kapıya gittim.

"Burada ne işin var Phu?" diye sordum.

"Hiç. Seni görmek istedim, bir süredir ortalarda yoksun. Vaktinin çoğunu evde, kocanı özlemekle geçiriyor olmalısın diye düşündüm ve işte... Yanılmamışım." dedi ve kolumun altından içeri atıldı.

"İçeri gelebilirsin dediğimi hatırlamıyorum." diye mırıldandım.

"Umrumda değil!" diye yanıtladı ve koltuğa oturdu.

"Sana güzel bir hediyem bile var" diye ekledi.

Böyle söylediğine göre kesin beni sinir edecek bir şaka hazırlamıştı. Yine de onu engellemek istemedim.

"Bum!" çantasından çıkardığı çerçeveli fotoğrafı gösterdi.

Şelalenin önünde, yaseminlerin arasında oturan iki kişi vardı. Birinin kafasında çiçekten yapılmış taç vardı ve başını diğerine yaslıyordu. Gözleri kısılana kadar kocaman gülümsemişti. Diğeri ise hafifçe gülümsüyor ve göz ucuyla yanındaki çocuğa bakıyordu.

Bu P'King ile bizim çekildiğimiz fotoğraftı.

"Bir fotoğrafta gülümsediğini ilk defa gördüm ve çerçeveletip duvara asmak istedim! Bu fotoğraf şimdiden benim, Duen'in, Ting'in ve Tang'ın evinde asılı! Sıra sana geldi!" diye açıkladı.

Gülümsediğim fotoğrafı çerçeveletip duvara asmak mı? Cidden mi? Ne zaman fotoğraf çekilsek gülmememden şikayet ederlerdi. Bir gün öylesine laf olsun diye söyledi sandığım şeyi gerçekten yaptığına inanamıyorum! Bu herif delirmiş...

"Her neyse! Nasıl hissediyorsun?" diye sordu.

"Bilmiyorum... tuhaf hissediyorum." diye yanıtladım.

"Ondan hoşlanıyor musun?" diye sordu.

Hoşlanmak mı?

"Bilmiyorum. Bu hislere ne ad veriliyor bilmiyorum. Daha önce hiç böyle hissetmemiştim, o yüzden hoşlanmak denebilir mi emin değilim. Belki sadece ailemden biri olarak görüyorumdur çünkü onunla beraberken en az ailemle olduğu gibi rahatım. Ne düşündüğümü annem gibi okuyabiliyor ve fazla konuşmama gerek kalmıyor..." diye dürüstçe açıkladım.

"Salak herif hahahaha!" diye gülmeye başaladı.

"Neye gülüyorsun?" diye sordum.

"Sanki daha önce birinden hoşlandın da buna hoşlantı diyebilir miyim bilmiyorum diyorsun" dedi ve benim taklidimi yapmaya başladı.

"Anlatmaya devam et." diye ekledi.

"Pekala... Aslında ailemden farklı olduğunu biliyorum çünkü ona yakın olduğumda kalbim çok hızlı atıyor." dedim.

"Senin gibi bir salağa illa söylemem gerek yoksa fark etmeyeceksin! Onunlayken nasıl göründüğünü biliyor musun?" diye sordu.

"Normal?"

"Hayır! Biz sana ne zaman dokunmaya kalksak elimizi itiyorsun! Ancak o sana istediği gibi dokunabiliyor, sarılabiliyor, şakalaşabiliyor. Ayrıca ne zaman yanında olmasa gözlerinle onu arıyorsun. Bulduğunda ise yüzüne bir rahatlama geliyor ve gözlerini üzerinden hiç ayırmıyorsun." diye açıkladı.

Bu doğru...

"Ayrıca saçma şeyler yaptığını izlemeyi seviyorum. Beni her zaman güldürmeyi başarıyor. Ne zaman kendimi kötü hissetsem karşımda onu buluyorum" diye itiraf ettim.