A Chasing Misery

Labinglima

Everything went well according to their plan, from the surprise simple party for me and to get us back together. Hindi naman kami naghiwalay, nagkaroon lang ng hindi pagkakaunawaan. I'm thankful to have them and be the witness of the journey of our relationship.

Pagkatapos nun ay inasikaso ko naman agad ang pag-akyat namin sa Baguio. Pagkatapos ng shift namin ay binibigay din agad ang sahod namin kaya kahit papaano ay may allowance ako. Hindi na muna ako umuwi sa bahay kung saan kami tumutuloy ni mama, kung ako lang ang tatanungin hhindi ko maituturing na bahay iyon dahil halos hindi na magkita ang mga tao na nasa loob nun. Kung gugustuhin lang nila magkita, doon lang sila magkakasama, mas gugustuhin ko pa ang bahay na maliit basta nagkikita ang uong pamilya palagi.

I stayed at Quinn place, hindi naman kalayuan iyon kung saan kami nagtatrabaho. Sandali lang bago ako lumabas ay may narinig akong bumusina.

"Akala ko sa kabilang village na kayo magkikita?" usisa ni Quinn

"Baka ikaw naman ang may bisita" saad ko

"Asa naman, wala ngang ibang kaibigan ko ang nakakaalam ng lugar ko"

Totoo naman ang sinabi niya, gusto niya kasing malayo sa mga tao hindi ko alam kung anong trip niya pero rerespeto kona lang.

Ako na ang lumabas ng bahay para tignan kung sino iyon. I was shocked when I saw him, he's leaning on the hood his car while roaming his eyes around the place. Sumilay ang ngiti sa kanyang mga labi nang makita ako at agad naman siyang tumayo para lumapit sa akin.

I gave a small smile.

"Anong ginagawa mo rito?" maagap kong tanong

"Checking on my girlfriend, maybe" he chuckled

"Why maybe?"

"Okay, I'm checking you""

I scanned myself and looked at him.

"Okay ako, pwede ka na umalis" pang-aasar ko

"Sige, bye" at akma siyang tatalikod nang inismiran ko siya

He pinched both side of my cheeks and kissed the tip of my nose that makes me giggled.

"Hoy!! Ang aga aga pda kayo jan, baka napapansin niyo nasa kalsada kayo" bulyaw sa amin ni Quinn na ikinatuwa lang namin.

Sumunod kami sa kanya papasok ng bahay at sabay-sabay na nag-almusal. We ate silently. After that, he helped me packed my things. Ilang beses pa siya nangulit at pinipigilang umalis pero hindi rin niya kaya kapag naggagalit-galitan ako sa kanya.

Maybe, kapag sanay ka na sa isang tao may hahanapin ka talaga pero once you're consistent, hindi mo napapansin na sobra-sobra pa yung nilalaan ng isang tao para sayo pero hindi mo napapansin kasi you're just looking on their flaws.

"Sure ka talagang hindi ka na magpapahatid?" pag-uulit na naman niya

"Oo nga, susunduin naman ako ng kaibigan ko" saad ko pa

I'm waiting to them near the village of one of our friend. Hindi ko na sinabi kung bakit ako naroon basta sabi ko ay doon ko na lang sila kikitain.

"Okay. I'll wait"

"Ali.." may pagbabanta na saad ko

"Why? Gusto ko lang makilala" pagpapaliwanag niya pa

"Wala ka namang dapat ipag-alala eh"

"Sabi ko nga, talo na ako" he sounds defeated

Napabuntong hininga na lang ako at napailing. He's being too protective since the day we got together again. Hindi ko naman siya itinatago but I don't know how to introduce him to them. I mean, Ali got it all. Wala na akong hihilingin pa sa kanya kasi siya na yun, a man of my dreams. Everyone admires him, by his looks, ability, talent and the impact of his sense of humors.