Kim Bilir? (tamamlandı)

36

Nisa'nın ağzından

Yavaşça ellerimi karnıma götürdüm. Şimdi karnımda, sevgilimin bana hediyesi mi vardı. Bir bebek mi vardı burada?

Nisa: Eminsiniz değil mi? Hamileyim ben?

Doktor: Evet, eminim. Sizden tek istediğim düzenli bir yaşama geçmeniz artık. Kan değerleriniz çok düşük, bebeğe zarar verebilir.

Nisa: Hayır hayır. Bebeğimin zarar görmemesi için ne gerekiyorsa yaparım.

Doktor: Size birkaç vitamin yazacağım. Lütfen düzenli kullanın.

Yüzümdeki koca gülümsemeyle doktora teşekkür edip odadan çıktım. Aycan benim kadar mutlu gözükmüyordu.

Aycan: Nisa, doğuracak mısın?

Nisa: O nasıl soru Aycan? Bu Sercan'dan bana kalan tek şey. Baksana, karnımın içinde bir bebek var. Sercan ve benim. İkimizin bebeği.

Aycan: Ailen? Babasız tek başına büyütebilecek misin?

Nisa: Onun için her şeyi yaparım Aycan. Her şeyimden vazgeçerim ama ondan asla. Hem o babasız değil. Sercan onu hissediyordur, biliyorum.

Aycan beni kendine çekip sımsıkı sarıldı.

Aycan: Ne olursa olsun yanındayım, bunu hiç unutma tamam mı?

Nisa: İyi ki varsın.

Hastaneden çıktığımızda bebeğim için verilen vitaminleri aldım ve Aycan ile eve doğru yürümeye başladık. Sercan'ın gidişinin ardından Aycan ve Cemal beni zorla kendi evlerine almış, hep benimle ilgileniyorlardı. Kendime bir şey yapmamdan çok korkuyorlardı. Şu saniyeden sonra bu imkansızdı. Bebeğimi asla bırakıp gitmeyecektim.

Aycan'ın ağzından

Nisa'nın hamile olması beni tabii ki çok sevindirmişti ama bebeğe bir şey olma ihtimali beni korkutuyordu. Eğer bu bebeğe de bir şey olursa, Nisa tamamen delirirdi. Sercan'dan sonra zaten yeterince acı çekmişti. Bir de bebeğin acısını kaldıramazdı. Ona ve bebeğine bir şey olmaması için elimden gelen her şeyi yapacaktım.

Nisa: Aycan, siz de bir bebek yapsanıza. Kardeş kardeş büyürler bizim gibi.

Aycan: Aklıma girme Niso.

söylediği şeye gülmüştüm. Aslında çok mantıklıydı. Neden yapmayayım ki? Bu ailemi de çok sevindirirdi. Babam bir torun sevmeyi çok istiyordu.

Aycan: Tamam, Cemal'le konuşacağım

Nisa dediğim şeye gülmüştü. Beraber eve doğru yürümeye devam ettik.

Sonunda eve vardığımızda Cemal hemen yanımıza gelmişti. Bana sarılıp öptükten sonra Nisa'yı da öpüp sarılmıştı.

Cemal: Neyi varmış? İnşallah ciddi bir şeyi yoktur kuzumun.

Nisa: Bak tam burada

Cemal'in elini tutup karnına götüren Nisa'ya Cemal şaşkınlıkla bakıyordu. Anlamamış gibiydi.

Nisa: Dayına merhaba de bir tanem.

Cemal birkaç saniye eline baktıktan sonra sevinçle Nisa'ya sarılmıştı.

Cemal: Hamile misin? Allah'ım inanmıyorum! Dayı oluyorum resmen.

Nisa da çok mutluydu. Onu 1 aydır gülerken görmemiştik. Cemal de ben de en çok buna seviniyorduk.

Aycan: Cemal Nisa diyor ki benim çocuğuma bir kardeş getirin

Cemal: Ee o zaman hemen hazırlıklara başlayalım

elimden tutup beni odaya doğru getirmeye çalışan Cemal'den elimi sonunda kurtarabilmiştim.

Aycan: Cemal utandırma beni.

Nisa: Ben çok yoruldum. Uyumak istiyorum. Size iyi geceler kuzularım

Nisa elini karnından hiç ayırmıyordu. Sanki bir şey olmasından korkar gibi yavaşça odasına gitti. Cemal ve ben ise bebek işi için odamıza doğru yürümeye başlamıştık.

3 Ay sonra
Nisa'nın ağzından

Nisa: Ee Aycan? Bu sefer oldu mu?

Aycan 3 aydır hamile kalmak için uğraşıyordu fakat olmuyordu. Bir türlü olmamıştı bebek. Aycan bu duruma artık çok üzülmeye başlamıştı. Bu sefer olması için içimden dualar ediyordum.

Aycan: Oldu! Oldu hamileyim oldu!

Banyodan çıkıp hızla bana sarılan Aycan'a ben de karşılık verdim. Çok mutluyduk. Bebeğime sonunda bir kardeş gelmişti!

Aycan: Cemal'e haber vermeliyim hemen!

telefonuna uzandığında elinden çektim.

Nisa: Saçmalama kuzum telefonda olur mu hiç? Akşam gelsin öyle haber ver.

Aycan: Tamam... Ama çok heyecanlıyım. Ya bebeğime bir şey olursa akşama kadar?

Nisa: Ya sen benden de paniksin! Bir şey olmaz merak etme.

Aycan: Ya Cemal'e olursa? Babasız çocuk mu büyür hiç? Naparım sonra ben.

"Babasız çocuk mu büyür hiç..."
Sanırım bu cümle yüzümdeki gülümsemeyi yok etmeye yetmişti. Elimi karnıma götürdüm. Özür dilerim bebeğim. Baban istemeden bizi yalnız bıraktı. Yoksa bizi asla bırakmaz, hep yanımızda olurdu. Gözlerimi kapattım. Her gece yaptığım gibi Sercan'ın nasıl bir baba olacağını hayal ettim. Bebeğimiz olacağını duysaydı nasıl sevinirdi acaba...

Aycan: Özür dilerim Nisa. Seni üzmek istemedim. Sadece çok heyecanlıyım. Lütfen anla beni.

Nisa: Biliyorum Aycan. Kızmadım merak etme.

Aycan tekrar bana sarıldığında ben de karşılık verdim.
~~~~~~~~~~~~~~~

Cemal'in ağzından

Sonunda eve vardığımda zili çaldım. Kapı hemen açılmıştı. Aycan normalde olduğundan daha mutluydu.

Aycan: Hoş geldin sevgilim

Cemal: Hoş buldum güzelim de ne bu sevinç

Aycan: Gel içeri, öğreniceksin

Merakla içeriye doğru adım attığımda masanın üstünde bir çift bebek ayakkabısı duruyordu.

Cemal: Aa Nisoşumun bebeğine hediye mi aldın? Çok zevklisin aşkım

Aycan kaşlarını çatmış bana bakıyordu.

Aycan: Hayır! Bizim bebeğimize aldım.

Bizim bebeğimiz mi? Aycan, hamile miydi? Sonunda olmuş muydu? Sevinçle Aycan'a sarılıp etrafımda döndürdüm.

Cemal: Sonunda baba oluyorum! Sonunda! Sizi hiç yalnız bırakmayacağım.

Eğilip Aycan'ın karnını öptüm. O da buna gıdıklanmış olacak ki gülmeye başladı.

Aycan: Ya gıdıklanıyoruz biz bebeğimle

Cemal: Babasının kuzusu gıdıklanır mıymış

dönüp Nisa'ya baktığımda üzgün duruyordu. Sabahtan beri baba olucam diyip duruyordum. Tabii üzülürdü. Yanına gittim. Parmağımı karnına götürdüm.

Cemal: Dayısının meleği bak sana kardeş getiriyoruz

Nisa'ya biraz sokulgan kedi taklidi yaptığımda sonunda onu gülümsetebilmiştim.