Gece

3.BÖLÜM

Yolda ilerlerken aklıma babasına sapık dediği geldi.Sormaya çekinsem de merak ediyordum.

"Rüzgar abi, sen babana neden sapık dedin."

"Bu konuyu hiç açmayalım hem anladığın gibi bir sapık değil."

Söylemek istemediği belliydi ama gerçekten çok merak ediyordum.

"Ama artık biz abi kardeşiz ve senin hakkında bir şeyler bilmek istiyorum. Şimdi lütfen söyler misin?"

"Eğer ısrar edeceksen henüz evden uzaklaşmadık, geri dön ve çeneni kapa. Konu açılmayacak dediysem açılmayacak.Bitti!"

Benim yanımdan hızla uzaklaştı. Onun arkasından gitmeye kalksam da arkasını dönüp sinirli bir sesle "eve git!" dedi. Daha ilk günümüzden böyle olmamalıydı, bana bu kadar sert davranmamalıydı. Gözlerim yanmaya başlayınca arkamı dönüp koşar adımlarla eve gittim.

"Gece hoş geldin kızım. Rüzgar nerede?"

"Bilmiyorum."

Sesim o kadar donuk çıkmıştı ki ben bile şaşırmıştım. Hızlı adımlarla odama çıktım, annem neyse ki beni sorgulamamıştı.

Yaklaşık bir iki saat sora kapı açılma sesi duydum.Muhtemelen o gelmişti.

Ayak sesleri benim odama yaklaşınca artık onun olduğundan emindim.Kapıyı tıkladı

"Girebilir miyim?"

"Gel."

"Biraz konuşabilir miyiz?"

"Olur."

"Az önce sana biraz sert çıkıştım, kusura bakma. Sonuçta seni daha tam tanımıyorum bu evde ilk günüm ve Barışla konuştuğumuz konu yüzünden de sinirliyim. Özür dilerim."

"Eğer birine sinirlenince bana kızacaksan-"

"Ama Gece biraz beni de düşün. Ben 17 seneden beri 4 duvar arasından hiç çıkmadım. Sen okuldayken birçok kez tanımak amaçlı buraya gelsem de garip geliyor, biraz beni de anla."

"Neyse tamam önemli değil."

Ona doğru bakmıyordum çünkü hala çok sinirliydim.Benim yüzüme bakmak istercesine doğrulunca iyice ona arkamı döndüm.Yüzüne bakarsam muhtemelen ağlardım.

"Yüzüme bakar mısın artık."

"Hayır.Ağlarım yoksa"

"Tamam ama uzatma, gel buraya."

Önüme geçerek bana sarıldı.Ondan bunu beklemiyordum.Ama sarıldığı anda ağlamaya başladım.

"Kızım ağlama ya bende ağlayacağım bak."

Koluna hafifçe vurdum

"Hepsi senin yüzünden.Bana bağırdın, hem de ilk günden"

"Özür dilerim, bak bende ağlayacağım"

Kollarından kurtulmaya çalışsam da izin vermedi, daha sıkı sarıldı.Bana yaptığı şeyden sonra beni ne kadar üzse de gönlümü almıştı. Bana sarılmaya devam edince bende ona karşılık verdim. Bir süre birbirimize sarıldık.Kollarını gevşettiğinde kollarından sıyrıldım.Gözlerimi silmeye çalışırken onun gözleri dikkatimi çekti.Oda ağlamıştı.

"Gece var ya tam sopalık sın. Ben en son ne zaman ağladığımı hatırlamıyorum. Boktan bir sebep yüzünden beni ağlattın ya bravo."

"Senin o bok tan dediğin sebep yüzünden 3 saattir ağlıyorum.Son yarım saati de beraber ağladık hatta."

İkimizde kıkırdarken içeriye annem girdi. Rüzgar abi,arkasını dönüp gözlerini silerken bende aynı şeyi yapıyordum.

"İyi geçineceğinizi tahmin etmiştim ama bu kadar çabuk değil.Kapı aralıktı sizi izledim. Birbirinize o kadar içten sarıldınız ki ağlayacaktım neredeyse."

Bir şey söyleyemedim.Ne diyecektim ki?Olanları anneme anlatamazdık. Rüzgar abi hala gözlerini tişortüne silerken omzundaki ıslaklığı fark ettim.Bu kadar ıslanacak kadar ağlamış mıydım?

"Rüzgar ağladığını gördüm oğlum, bana dönebilirsin."

"Yok Eda teyze ben ağlamadım.Gece sarılınca saçı gözüme girdi."

"Gecenin saçları toplu Rüzgar."

"Hadi ya"

Bana doğru baktı. Saçlarımın toplu olduğunu görünce anneme döndü.Üçümüzde kahkaha atıyorduk. Gözlerinin kızarıklığı geçmişti ama ağladığı belli oluyordu. Annem bize doğru yaklaştı ikimize sarılınca artık gerçekten bir aile olduğumuzu anlamıştım.