16. BÖLÜM

56 4 6
                                    

Sanki o an bütün sesler sustu hepsi bir uğultudan ibaretti artık. Rüzgar abiyi ilk defa böyle görüyordum ela gözleri adeta kıpkırmızı olmuştu. Gözleri dolmuştu,öfkeliydi. Ama bir şey yapmıyordu sadece dimdik Uzay'a bakıyordu.

"Hadi ama ağlayacaksan oynamayalım Rüzgar" Uzay'a ilk defa bu kadar nefret besliyordum. Bir taraftan Rüzgar abinden bir hamle beklerken istemesem de Uzay'ı haklı buluyordum.Beni koruyamamıştı.

"Gece yürü eve gidiyoruz!" Rüzgar abinin yanına gidiyordum ki Uzay bunu engelledi.

"Dur bakalım Rüzgar. Hiçbir yere gitmiyor Gece,tabi ki zorlamıyorum kendi isteğiyle bunu yapıyor.Dimi Gece?" Bileğimi acıtacak derecede sıktı. Yüzümü buruşturdum belki Rüzgar abi görür ve anlar diye fakat o hala Uzay'a bakıyordu. Uzay'la kalmak istemiyordum,korkuyordum.

"Abi kızın kolunu bıraksana!" Sonunda Doruk bileğimi fark etmişti.

Tek hamlede kolumu Uzay'dan kurtardı .

"İyi misin?"

"Evet"

Hala Rüzgar abi Uzay'a bakıyordu. Ben yanındaydım işte gelmiştim gidebilirdik niye hala duruyordu?

Sonradan pişman olacağımı bilmeme rağmen bir anlık sinirle Uzay'ın yanına gittim.

"Siz gidin ben Uzayla kalacağım. " Sonunda bana bakmıştı. Dolu olan gözlerinden birer damla düştü ve bir şey demeden kafeden çıktı. Canım acımıştı ama elimden de bir şey gelmiyordu.

"Özür dilerim" dedi birden Uzay.

"Neden?"

"Bileğini sıktığım için sinirlenince oldu bir anda" gözlerim bileğime kaydı. Morarmıştı.

Bir şey demeden sandalyeye oturdum yeniden. Uzun bir süre sadece bileğime baktım. Sürekli bir şeyler soruyordu fakat cevap vermiyordum, veremiyordum. Kafam çok karışmıştı.

"Kalkalım artık"

"Tamam güzelim" Aldığı ayıyı bilerek almamıştım çünkü istemiyordum.

"Ayı?"

Cevap vermeyerek çıkışa doğru ilerledim. Çantamdan kulaklığımı ve telefonumu çıkardım daha fazla onun sesine tahammül edemeyecektim. Şarkı seçerken yanıma geldi ve taksiyi aradı. Gece Mavisi'ni açmıştım. Rüzgar abiyle bizim şarkımızdı. O an kendimden nefret ettim pişman olacağımı biliyordum fakat sinirle yapmıştım her şeyi. Kısa bir süre sonra taksi geldi, asla Uzayla konuşmuyordum ve konuşmayacaktım da. Eve varınca sadece el salladım oda aynı şekilde karşılık verdi.

Evde kimse yoktu henüz annem ve babam gelmemişti,koşarak odama çıktım. Orada olduğunu düşünüyordum,kapıyı tıkladım. Ses gelmedi, bir kez daha tıkladım ve yine ses yoktu. Kapıyı yavaş bir şekilde açtım. Oradaydı.Henüz yeni kararmaya başlamış gökyüzünü izliyordu .Elinde sigarası. İlk defa onu sigara içerken görüyordum.

"Otur" sesi buz gibi soğuktu. Dediğini yaparak yanına oturdum. Sağ elinde ufak tefek yarıklar vardı.

"Ellerine ne oldu!? " dedim telaşla çünkü diğer elide aynı şekildeydi. Cevap vermedi. Sigarasından son bir nefes alıp önündeki küllükte söndürdü.

"Eğlendin mi?" bir sigara daha yaktı.

"Gerçekten ben özür dilerim öyle yap-"

"Eğlendin mi?" sesi daha yüksekti.

"Lütfen dinle biraz amacı-"

"Eğlendin mi!?" bu sefer bağırmıştı.

"Hayır!" bende bağırarak karşılık vermiştim. Büyük bir kahkaha attı ardından sigarasını henüz bitmemiş olmasına rağmen söndürdü ve üzerindeki sweatshirt tek hamlede çıkardı. Altında doğum günümüzde giydiği siyah tişört vardı. Ve hala üzerinde kan lekeleri.Yeniden yanıma geldi.

"Hatırladın mı?" yüzünde ufak bir tebessüm oluştu.

"Sırf sana zarar gelmesin diye olmuştu tüm bunlar." Gözleri bana kaydı,ardından bileğime. Birden ayağa kalkıp odada volta atmaya başladı.

" Gece bak sesimi çıkar mıyım dedim kırılırsın diye sustum ama yeter. Sevgili olduğunuzu bilmeme rağmen sustum sen söylersin diye bekledim buluştuğunuz zaman en başından beri seni izliyordum. En sonunda dayanamadım girdim içeriye, sizi öyle görünce zaten söylememene kızgındım daha bir sinirlendim. Amacım seni üzmek değil sadece sana zarar gelsin istemiyorum."

 Yanıma oturdu tekrardan, ellerimi ellerinin arasına aldı ve o an bana o kadar derin baktı ki işte dedim bu benim abim.Belki kan bağımız yoktu ama bana öz ağabeyim gibi hissettiriyordu.Bu saatten sonra benim bir ağabeyim vardı.Onun annesi ve babası yoktu,beni ise koruyacak bir abim yoktu.Ben ona bir aile verdim, o bana bir kucak açtı. Tıpkı ilk gün ki gibi bana sıkı sıkı sarıldı.

"Ne olursa olsun sen beni istemesen de hep senin yanında olacağım kardeşim."

GeceHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin