Opoffering

Ontslagen (4)

/Evert\

We hadden Liselotte thuis afgezet en waren nu bij mijn huis. Ik stapte uit de auto en deed Fenna's deur open. Ik liep snel naar de voordeur en deed die voor haar open. Maar toen ze uit de auto stapte en naar me toeliep viel ze op de grond. Ik rende naar haar toe. "Alles oké??" vroeg ik bezorgt en ik stak mijn hand uit. "Nee niks oke ik voel mijn benen niet!" zei ze paniekerig. Ik pakte haar onder haar knieholtes en achter haar rug en tilde haar op. Zo liep ik naar binnen. "Wil je nog een keer proberen te lopen?" Fenna knikte. Ik liep naar mijn slaapkamer en keek of Fenna meeliep. Het ging nogal moeilijk maar ze kwam wel. In mijn kamer aangekomen keek ik nog een keer achterom en vroeg: "Wil je een eigen kamer of wil-" Voor ik mijn zin kon afmaken viel ze op mijn bed. Fenna keek me aan en wenkte me. Ik zei "Misschien eerst even omkleden?" en we schoten in de lach. Ik pakte haar hand en nam haar mee naar de badkamer. "Tada hier kan jij je omkleden!" Fenna knikte "Tot zo Evert..." Ik liep weg. "Dankjewel!" riep ze nog snel. Toen ik klaar was liep ik naar mijn slaapkamer en stapte ik bed. Even later kwam Fenna binnen. Ze ging in bed liggen en kroop tegen me aan. Ik voelde me helemaal warm vanbinnen.

De volgende dag....

/Fenna\

Ik was allang wakker en had als bedankje een ontbijtje gemaakt. Ik kon zelf niet mee-eten dus schreef ik een briefje. Ik kleedde me aan en reed naar het bureau.

/Evert\

Ik werd langzaam wakker en liep naar beneden. Ik zag het ontbijtje en glimlachte. "Fenna?! Kom je eten?!" Geen reactie. "Fenna... Hallo ben je daar?" Ik raakte licht in paniek en keek rond. Mijn blik viel op een opgevouwen papiertje. Ik las wat erop stond:

Lieve Evert,
Heel erg bedankt! Voor alles... Ik kan helaas niet mee-eten, want ik wil graag naar Carla om alles te vertellen.. Zie je op het bureau!

Xx Fenna

Even later op het bureau.....

/Evert\

Ik liep naar binnen. Ik liep meteen door naar mijn kluisje om mijn jas op te hangen. Daarna ging ik naar de rest en keek of ik Fenna zag. Liselotte kwam naar me toe. "En hoe was het gisteren tortelduifje??" Vroeg ze plagerig. Ik begon te blozen en Liselotte moest lachen. "Weet jij waar Fenna is ze zou hier al moeten zijn?" zei ik. "Die zag ik net naar haar kluisje lopen, maar het leek alsof ze moest huilen. Ik schrok. Wat zou er zijn?! Ineens kwam Fenna met een doos vol met haar spullen aanlopen. Ik liep naar haar toe en streelde door haar haar. "Wat is er gebeurt? Vertel het maar..." Fenna keek me met betraande ogen aan. "Ik ben ontslagen!" zei ze en ze barstte in tranen uit. "Maar waarom dan?! Je deed toch niks verkeerd?!" "Voor mijn eigen veiligheid zei Carla..." Menno, Bram en Liselotte kwamen aangelopen. We probeerden met z'n allen Fenna te troosten, maar ze sloeg onze handen weg en liep naar buiten. We bleven beduusd achter.....