Opoffering

Veilig

/Liselotte\

Als ik wakker word kijk ik in het bezorgde gezicht van Evert. "Heei Lies! Fijn dat je eindelijk wakker bent!!" zegt hij opgelucht. Ik kijk hem verbaast aan. "Hoelang was ik aan het slapen dan?" vraag ik. Ik zie Evert nadenken. "Eeehm... Ongeveer 4 uur." zegt hij. Ineens herinner ik me alles. Het laatste was dat ik op de grond viel na een schot. Ik schrik en grijp naar mijn buik. "Mijn baby! Oh nee!" zeg ik en ik barst in huilen uit. Ineens pakt Evert mijn handen. Ik kijk op. "Stil maar er is niks! De zuster heeft je net onderzocht toen je sliep! De baby is helemaal in orde!" zegt Evert blij en ik val in zijn armen. Ik begin nog harder te huilen maar nu van geluk. "Stil maar.." sust Evert. Ik lach en streel over zijn rug. "Als ik jou niet had!" Ineens schiet me iets te binnen. "Waar is Bram?!" roep ik geschrokken. Ik kijk in me heen. Geen Bram.. Ik ga rechtop zitten en wil uit bed stappen maar Evert duwt me terug in bed. Ik ruk me uit zijn greep en ren naar buiten. Daar zie ik Bram staan. Ik loop erheen. Plotseling word ik licht in mijn hoofd. "Bram.." zeg ik zwak. Geschrokken draait Bram zich om. Ik val en Bram schiet snel vooruit. Net op tijd! Bram vangt me op vlak voor ik de grond raak. "Snel! Een glas water!" hoor ik hem roepen. Ineens voel ik me heel misselijk. Ik probeer op te staan maar ik val neer en geef over. "Bram... Ik voel me niet goed..." zeg ik. Ik begin vlekken te zien. "Schat! Hier drink even iets!" zegt Bram bezorgt terwijl ik rillend tegen hem aan ga liggen. Ik pak het glas aan en drink een beetje water. Ik voel me al minder misselijk. Bram tilt me op en draagt me naar mijn kamer. Hij aait door mijn haar en legt me op bed. Hij drukt een kus op mijn voorhoofd en ik val langzaam in slaap...